Młoda i zbuntowana Vera postanawia zorganizować koncert pianisty jazzowego Keitha Jarretta. Stawia wszystko na jedną kartę, by w zdominowanym przez mężczyzn świecie jazzu spełnić swoje marzenia. Wbrew woli rodziców, na przekór piętrzącym się problemom, wynajmuje operę. Jej plan na początku zdaje się skazany na porażkę, a jednak brawurowo osiąga swój cel.
Kulisy legendarnego koncertu to tętniąca muzyką opowieść o młodzieńczej determinacji i sile marzeń. Film inspirowany historią Very Brandes, osiemnastolatki, która zorganizowała najpopularniejszy koncert jazzowy w historii. Improwizacja fortepianowa Keitha Jarretta z tego koncertu została zarejestrowana na płycie „The Köln Concert" i stała się najlepiej sprzedającym się solowym albumem w historii jazzu oraz najlepiej sprzedającym solowym nagraniem fortepianowym wszechczasów.
Wciągająca opowieść o spadku, który otworzył bramę do niesamowitej i tajemniczej historii sprzed blisko 130 lat. Dziedzictwo, rodzina, genealogia, przeszłość, przyszłość i teraźniejszość to tematy najnowszego filmu nagrodzonego Cezarem Cédrica Klapischa, twórcy filmowej trylogii „Smak życia”, a także współtwórcy przebojowego francuskiego serialu „Gdzie jest mój agent?”.
W rolach głównych gwiazdy produkcji „Maria Callas” (Vincent Macaigne), „Hrabia Monte Christo” (Vassili Schneider), „Kurier Francuski z Liberty, Kansas Evening Sun” (Cécile de France) oraz „Jeszcze dalej niż Północ” (Zinedine Soualem).
Jest 2024 rok. Około 30 osób należących do jednej rodziny dowiaduje się, że wszyscy wkrótce odziedziczą duży dom, który stoi opuszczony od lat. Cztery z nich zostają wybrane, aby przeprowadzić inwentaryzację lokalu, to: Seb, Abdel, Céline i Guy. Połączeni ze sobą dalekim pokrewieństwem „kuzyni” odkrywają niezwykłe sekrety starego domostwa i trafiają na trop tajemniczej kobiety o imieniu Adèle, która w wieku 20 lat opuściła rodzinną Normandię i w 1895 roku udała się do przeżywającego rewolucję przemysłową i kulturową Paryża. Dzięki poznawaniu tej wyjątkowej historii, czwórka postaci ze współczesności odbędzie podróż w głąb własnego drzewa genealogicznego i umożliwi odkrycie niezwykłych momentów z końca XIX wieku, kiedy wynaleziono fotografię i narodził się impresjonizm. To zderzenie dwóch epok, roku 2024 i 1895, będzie dla bohaterek i bohaterów narodzinami pięknej refleksji nad tym co w życiu jest naprawdę ważne.
Michael wraz z psem Stellą rozbija się na egzotycznej wyspie. Wkrótce odkrywa, że wśród palm, pnączy i dzikich zwierząt żyje tajemniczy mężczyzna, który trafił tam dekady temu. Wspólnie będą musieli nauczyć się żyć razem i połączyć siły, aby obronić swój sekretny świat.
11-letni Michael wyrusza ze swoją rodziną w podróż dookoła świata. Gdy na ich drodze rozpętuje się burza, chłopiec wraz ze swoim psem trafiają za burtę. Budzą się na tropikalnej wyspie, która wydaje się bezludna. Wkrótce jednak Michael odkrywa, że jest ona zamieszkana przez jednego mężczyznę – Kensuke. Ten weteran II wojny światowej jest małomówny, unika statków, a do chłopca podchodzi z dystansem. Wkrótce na wyspie pojawiają się niebezpieczni kłusownicy. Czy rozbitkom uda się nawiązać nić porozumienia i znaleźć wspólny język, aby uratować swój sekretny świat?
„Królestwo Kensuke” to ponadczasowa opowieść o przymierzu człowieka z naturą i sile relacji międzyludzkich. Film został nagrodzony decyzją jury European Children’s Film Association podczas 11. MFF Młode Horyzonty.
Co kryje się w naszych myślach? Kto tak naprawdę mieszka w naszej głowie? Osoba szalona, racjonalna, impulsywna, rozważna? A może w naszym umyśle panuje niezły tłok? O międzyludzkich relacjach oraz o tym, co w nas siedzi, w swoim nowym filmie opowiada twórca wielkiego hitu „Dobrze się kłamie w miłym towarzystwie” Paolo Genovese.
Bohaterami filmu są Piero i Lara. Ich pierwsza ranka wywołuje u obojga zrozumiały stres. Oboje chcieliby pokazać się z jak najlepszej strony i uniknąć wpadek, o które w zdenerwowaniu nie trudno, ale też i poznać myśli i wyczuć pragnienia drugiej osoby.
Genovese, zaglądając głęboko w myśli swoich bohaterów, ukazuje ich lęki, niepewności i potrzeby. Odkrywa tajemnicze mechanizmy, które odpowiadają za nasze działania. Różne osobowości mają swój głos i swoje racje. Dyskutują, kłócą się, wzruszają, a każda z nich chce, aby to właśnie jej decyzja była ostateczna. A co w sytuacji, gdy żadna z nich nie ma racji?
Film Paola Genovese, zrealizowany jest według jego pomysłu i scenariusza. W rolach głównych zagrały gwiazdy włoskiego kina: Pilar Fogliati, Edoardo Leo, Emanuela Fanelli, Maria Chiara Giannetta, Claudia Pandolfi, Vittoria Puccini, Marco Giallini, Maurizio Lastrico, Rocco Papaleo
Pierwszy taki film w historii kina – najpiękniejsza historia miłosna świata w kostiumach Dolce & Gabbana i operowym entourage’u. Magnetyzujące doświadczenie dla miłośników muzyki i filmu. Prawdziwa uczta dla zmysłów. Uwspółcześniona wersja mitu greckiego o miłości Orfeusza i Eurydyki opowiedziana tak, aby widzowie mogli usłyszeć słynne arie operowe m. in. Vivaldiego, Pucciniego, Verdiego. Całość skąpana w surrealistycznej, niesamowitej scenografii jak z obrazów Salvadora Dali. Aktorzy Pedro Almodovara i Vincent Cassel w roli Charona. Kostiumy do filmu zaprojektował jego współproducent: luksusowy dom mody Dolce & Gabbana. „Opera!” to widowisko jakiego jeszcze nie było, którego nie można przegapić, to wrażenia, które w pełni wybrzmią tylko w kinie.
Reżyseria: Davide Livermore, Paolo Gep Cucco
Włochy | 2024 | 107 min.
Występują: Mariam Battistelli, Valentino Buzza, Vincent Cassel, Fanny Ardant, Rossy de Palma
Pełna brawurowej odwagi reinterpretacja klasycznej baśni braci Grimm o Kopciuszku.
„Brzydka siostra” to historia Elwiry, która żyje w cieniu swojej bajecznie pięknej przyrodniej siostry. W świecie, gdzie uroda to waluta, a królewski bal przypomina bezwzględne igrzyska, Elwira postanawia za wszelką cenę poślubić księcia. Największą przeszkodą, aby podbić serce wymarzonego mężczyzny i rozpocząć nowe lepsze życie, jest Kopciuszek.
„Brzydka siostra” to kino gatunkowe najwyższej jakości idealnie wpisujące się w popularną ostatnimi czasy, za sprawą „Titane” czy „Substancji”, poetykę, ale czerpie też inspiracje z kina Davida Cronenberga. Reżyserka Emilie Blichfeldt, posługując się formułą kina kostiumowego, opowiada o bardzo aktualnych problemach – dyktacie piękna, niezdrowych wzorcach czy tym, jak zmienia się ciało.
Film, który okazał się przebojem Sundance Film Festival i Berlinale, częściowo kręcony był w Polsce, a w drugoplanowych rolach podziwiać możemy Katarzynę Herman i Agnieszkę Żulewską.
Zdobywczyni Oscara Olivia Colman oraz nominowana do Oscara Jessie Buckley w najbardziej niepokornej komedii tego roku twórców filmów Trzy billboardy za Ebbing, Missouri i Duchy Inisherin. Błyskotliwa i wyzwalająco zabawna prawdziwa historia jednej plotki, która rozpaliła całą Anglię!
Mieszkająca w małym angielskim miasteczku bogobojna Edith (Olivia Colman) otrzymuje anonimowe, niezwykle złośliwe listy. O ich autorstwo oskarża swoją sąsiadkę, wyzwoloną i buntowniczą Rose (Jessie Buckley). Jednak z każdym dniem listów przybywa i dostaje je już nie tylko Edith… Kto naprawdę je wysyła?
Prawdziwa historia Tamary Łempickiej to wizualnie oszałamiający pełnometrażowy film dokumentalny, który śledzi życie i walkę o przetrwanie słynnej malarki poprzez jej pełne mocy dzieła sztuki. Dzięki przełomowym, nigdy wcześniej niepokazywanym filmom z domowego archiwum na taśmie 8 mm oraz nowo odkrytym aktom urodzenia i chrztu, film po raz pierwszy ujawnia jej prawdziwe imię, pochodzenie i tożsamość, zmieniając historię sztuki.
Opowieść obejmuje jej drogę do międzynarodowej sławy w Paryżu lat 20., ucieczkę przed faszyzmem do Stanów Zjednoczonych w 1940 roku oraz jej współczesne odrodzenie na rynku sztuki. Ta niezwykła uchodźczyni wielokrotnie na nowo definiowała siebie w czasie dwóch wojen, ucieleśniając talent, odporność, pasję i nieustanne dążenie do artystycznej wolności pomimo okrucieństw, których doświadczyła. Ta biseksualna, żydowska artystka miała wolę, by być wielką i by być dostrzeganą w świecie, który nie zawsze chciał ją widzieć.
Reż. J. Rubio
Obsada: Victoria De Lempicka, Marisa De Lempicka, Cristina de Lempicka, Paula Birnbaum, Eden Espinosa, Carson Kreitzer
Sekrety łączących brutalność i delikatność świata, jego przepych i nędzę; będących zapisem wewnętrznych zmagań obrazów, rozszyfrowuje dla nas francuski scenarzysta, pisarz i dramaturg Jean-Claude Carrière. „Każdy znajdzie tu coś, co go uspokoi albo przestraszy, zaskoczy lub pocieszy" – mówi o zachwycającym malarstwie Goi.
„Goya. Śladami mistrza" to przewodnik po najważniejszych dla malarza miejscach (jak rodzinny dom w maleńkim Fuendetodos), kluczowych wydarzeniach z jego życia i najwspanialszych dziełach. Carrière błyskotliwie i ze swadą opowiada o zamiłowaniu Goi do malowania kobiecych stóp, rozwiązuje zagadkę tajemniczych gestów, tłumaczy, jak choroby i utrata słuchu wprowadziły czerń na płótna mistrza.
Carrière był od lat zafascynowany malarstwem Goi, a swój podziw dzielił z innym wielkim Hiszpanem, Luisem Buñuelem, z którym przyjaźnił się i współpracował. Duch tego ostatniego stale towarzyszy mu w tej wędrówce. Zarejestrowana w dokumencie „Goya. Śladami mistrza" wyprawa okazała się być szczególną, bo ostatnią podróżą Jean-Claude'a Carrière. Pisarz zmarł przed ukończeniem prac nad filmem, który tym samym stał się hołdem także dla niego.
Ten film powstał dla przyjemności – mówił po latach Jim Jarmusch, porównując strukturę złożonej z 11 epizodów „Kawy i papierosów”, do muzycznego albumu, zawierającego jedenaście piosenek. Każda jest o czymś innym, ale słuchane po kolei tworzą niepowtarzalną, wspólną aurę. Ich motywem przewodnim są oczywiście kofeina i nikotyna: nieodzowni towarzysze mniej lub bardziej istotnych rozmów i krótkich przerw. Bo bardziej, niż smakiem, kawa i papierosy pozwalają delektować się oferowanym w pakiecie z nimi czasem. W swoich - często improwizowanych – nowelkach, Jarmusch pozwala spotkać się na chwilę bohaterom, ale i aktorom. Przy kawiarnianych stolikach zatrzymują się na chwilę m.in . Tom Waits i Iggy Pop, Steve Coogan i Alfred Molina, Bill Murray z raperami RZA i GZA, Cate Blanchett z… Cate Blanchett, by pogadać o medycynie alternatywnej, wspólnych przodkach, Elvisie Presley’u, czy latach XX w Paryżu. Ten realizowany z doskoku, przez kilkanaście lat, najbardziej znany film Jarmuscha, ma w sobie fantazję, lekkość i humor. Komediowe, czarno-białe scenki trwają dokładnie tyle, ile zajmuje wyskoczenie na dymka, czy wypicie filiżanki czarnego naparu. „Jesteśmy pokoleniem kawy i papierosów” – mówi w jednej ze scen Tom Waits i dziś, gdy papieros nie może spotkać się już przy stoliku z kawą, ta deklaracja nieoczekiwanie smakuje nostalgią.
Basia ma pięć lat, mocny charakterek i oryginalne spojrzenie na świat. Jej każdy dzień jest pełen zabawy i pasiastego humoru. Razem ze swoim pluszowym przyjacielem Miśkiem Zdziśkiem powraca w nowej odsłonie adaptacji kultowych książek Zofii Staneckiej i Marianny Oklejak!
Rezolutna Basia dobrze wie, czego chce. Wie też, czego nie chce. Żelki mogłaby jeść nawet na śniadanie, więc kiedy tylko nadarza się okazja, bardzo chętnie sięga po słodycze! Wizyta u dentysty jednak nie spotyka się z takim samym entuzjazmem bohaterki. Oczywiście to nie przez to, że nie chce prowadzić zdrowego trybu życia! Basia uwielbia bawić się na dworze, grać w piłkę nożną oraz zawsze jest chętna, żeby wyjechać w podróż z rodziną. Siedzenie w miejscu zdecydowanie nie jest dla niej!
„Basia. Mam swój świat” to kolejna odsłona uwielbianego przez najmłodszych widzów serialu, który wiernie odzwierciedla styl i humor adaptowanych książek. Każdy odcinek opowiada nową przygodę, przepełnioną radością, dobrymi wartościami i świetną zabawą.
Odcinki, które zobaczymy w trakcie seansu: - Basia i podróż - Basia i słodycze - Basia i dentysta - Basia i piłka nożna
„Basia. Mam swój świat” Kategoria wiekowa: 4+ Reżyseria: Robert Jaszczurowski, Marcin Wasilewski, Łukasz Kacprowicz Kraj i rok produkcji: Polska, 2025 Czas trwania: 45 min Wersja językowa: polski dubbing Polska premiera: 11 lipca 2025
Młoda i zbuntowana Vera postanawia zorganizować koncert pianisty jazzowego Keitha Jarretta. Stawia wszystko na jedną kartę, by w zdominowanym przez mężczyzn świecie jazzu spełnić swoje marzenia. Wbrew woli rodziców, na przekór piętrzącym się problemom, wynajmuje operę. Jej plan na początku zdaje się skazany na porażkę, a jednak brawurowo osiąga swój cel.
Kulisy legendarnego koncertu to tętniąca muzyką opowieść o młodzieńczej determinacji i sile marzeń. Film inspirowany historią Very Brandes, osiemnastolatki, która zorganizowała najpopularniejszy koncert jazzowy w historii. Improwizacja fortepianowa Keitha Jarretta z tego koncertu została zarejestrowana na płycie „The Köln Concert" i stała się najlepiej sprzedającym się solowym albumem w historii jazzu oraz najlepiej sprzedającym solowym nagraniem fortepianowym wszechczasów.
Michael wraz z psem Stellą rozbija się na egzotycznej wyspie. Wkrótce odkrywa, że wśród palm, pnączy i dzikich zwierząt żyje tajemniczy mężczyzna, który trafił tam dekady temu. Wspólnie będą musieli nauczyć się żyć razem i połączyć siły, aby obronić swój sekretny świat.
11-letni Michael wyrusza ze swoją rodziną w podróż dookoła świata. Gdy na ich drodze rozpętuje się burza, chłopiec wraz ze swoim psem trafiają za burtę. Budzą się na tropikalnej wyspie, która wydaje się bezludna. Wkrótce jednak Michael odkrywa, że jest ona zamieszkana przez jednego mężczyznę – Kensuke. Ten weteran II wojny światowej jest małomówny, unika statków, a do chłopca podchodzi z dystansem. Wkrótce na wyspie pojawiają się niebezpieczni kłusownicy. Czy rozbitkom uda się nawiązać nić porozumienia i znaleźć wspólny język, aby uratować swój sekretny świat?
„Królestwo Kensuke” to ponadczasowa opowieść o przymierzu człowieka z naturą i sile relacji międzyludzkich. Film został nagrodzony decyzją jury European Children’s Film Association podczas 11. MFF Młode Horyzonty.
Najsłynniejsza dziecięca bohaterka Szwajcarii powraca, by ocalić małego rysia i dziką alpejską przyrodę. Za powstaniem filmu „Heidi ratuje rysia” stoi scenarzysta hitów „Gnomeo i Julia” oraz „Corgi, psiak królowej”, a także producent „Pszczółki Mai: Miodowych igrzysk”.
Opowieść inspirowana niezwykle popularną książką i postaciami wykreowanymi przez Johannę Spyri zabierze widzów – małych i dużych – w porywającą górską przygodę, niosąc ze sobą cenną lekcję troski o naturę i dzikie zwierzęta. Zapierające dech w piersiach efekty wizualne, zachwycające krajobrazy i potężny przekaz ekologiczny sprawiają, że animacji tej udało się uchwycić niewinność i radość, które ukształtowały dzieciństwo wielu pokoleń.
Wysoko w górach, wraz ze swoim dziadkiem mieszka Heidi. Dziewczynka kocha wszystkie zwierzęta, więc gdy pewnego dnia wraz ze swoim przyjacielem Peterem odnajdują uwięzionego między skałami małego rysia, postanawiają mu pomóc. Zwierzątko wymaga leczenia oraz potrzebuje wrócić do swojej dzikiej rodziny daleko w górach. Bez wiedzy dziadka, Heidi, Peter i niezastąpiony pies rasy bernardyn biorą na siebie misję uratowania małego przyjaciela. Sprawy się jednak komplikują, gdy pewien chciwy biznesmen postanawia wybudować w górach tartak i zastawia pułapki na dzikie zwierzęta. Teraz Heidi i Peter muszą chronić nie tylko rysia i jego rodzinę, ale także swoją wioskę i ukochaną przez nich naturę.
Sekrety łączących brutalność i delikatność świata, jego przepych i nędzę; będących zapisem wewnętrznych zmagań obrazów, rozszyfrowuje dla nas francuski scenarzysta, pisarz i dramaturg Jean-Claude Carrière. „Każdy znajdzie tu coś, co go uspokoi albo przestraszy, zaskoczy lub pocieszy" – mówi o zachwycającym malarstwie Goi.
„Goya. Śladami mistrza" to przewodnik po najważniejszych dla malarza miejscach (jak rodzinny dom w maleńkim Fuendetodos), kluczowych wydarzeniach z jego życia i najwspanialszych dziełach. Carrière błyskotliwie i ze swadą opowiada o zamiłowaniu Goi do malowania kobiecych stóp, rozwiązuje zagadkę tajemniczych gestów, tłumaczy, jak choroby i utrata słuchu wprowadziły czerń na płótna mistrza.
Carrière był od lat zafascynowany malarstwem Goi, a swój podziw dzielił z innym wielkim Hiszpanem, Luisem Buñuelem, z którym przyjaźnił się i współpracował. Duch tego ostatniego stale towarzyszy mu w tej wędrówce. Zarejestrowana w dokumencie „Goya. Śladami mistrza" wyprawa okazała się być szczególną, bo ostatnią podróżą Jean-Claude'a Carrière. Pisarz zmarł przed ukończeniem prac nad filmem, który tym samym stał się hołdem także dla niego.
„Małe miłości” to esencja wakacyjnego kina – skąpany w słońcu film o miłości, życiowych wyborach i związkach na odległość, do których reżyserka przewrotnie zalicza także relacje dorosłych dzieci ze starzejącymi się rodzicami. Z lekkością, czułością i humorem opowiada o wielkich emocjach. Zeskrobuje urazy jak starą farbę ze ścian, a tęsknoty i fantazje puentuje tanecznymi, popowymi piosenkami.
Często słucha ich na telefonie Teresa (María Vázquez), 42-latka, która zmieniła wakacyjne plany, by zająć się matką. Naburmuszona Ani (Adriana Ozores) miała drobny wypadek i przez jakiś czas wymaga opieki. Całe lato pod jednym dachem to wyzwanie dla obu kobiet, które spierają się o każdy drobiazg. Ale słońce i czas nieuchronnie rozpuszczają konflikty, więc Teresa i Ani doświadczają też nieoczekiwanej bliskości. „Małe miłości” Celii Rico Clavellino dają drugą szansę pogrążonym w kryzysie relacjom, nie oceniają miłosnych pomyłek, dowartościowują samotność z wyboru, a przede wszystkim ze zrozumieniem portretują jeden z najbardziej burzliwych związków: matki i córki.
Uhonorowane na festiwalu w Maladze Specjalną Nagrodą Jury i nagrodą dla najlepszej aktorki drugoplanowej (Ozores), swoją wyjątkową atmosferę „Małe miłości” zawdzięczają fenomenalnemu aktorskiemu duetowi, subtelnemu humorowi i łagodności, z jaką podchodzą do wyborów bohaterek. Celebrujący małe przyjemności, szukający smaku życia w ulotnych chwilach, doceniający prostotę – film Clavellino to nowy, wyrazisty kobiecy głos w hiszpańskim kinie. I opowieść otulająca ciepłem jak letni, wakacyjny wieczór.
reżyseria: Celia Rico Clavellino
aktorzy: Adriana Ozores, María Vázquez, Aimar Vega
Wciągająca opowieść o spadku, który otworzył bramę do niesamowitej i tajemniczej historii sprzed blisko 130 lat. Dziedzictwo, rodzina, genealogia, przeszłość, przyszłość i teraźniejszość to tematy najnowszego filmu nagrodzonego Cezarem Cédrica Klapischa, twórcy filmowej trylogii „Smak życia”, a także współtwórcy przebojowego francuskiego serialu „Gdzie jest mój agent?”.
W rolach głównych gwiazdy produkcji „Maria Callas” (Vincent Macaigne), „Hrabia Monte Christo” (Vassili Schneider), „Kurier Francuski z Liberty, Kansas Evening Sun” (Cécile de France) oraz „Jeszcze dalej niż Północ” (Zinedine Soualem).
Jest 2024 rok. Około 30 osób należących do jednej rodziny dowiaduje się, że wszyscy wkrótce odziedziczą duży dom, który stoi opuszczony od lat. Cztery z nich zostają wybrane, aby przeprowadzić inwentaryzację lokalu, to: Seb, Abdel, Céline i Guy. Połączeni ze sobą dalekim pokrewieństwem „kuzyni” odkrywają niezwykłe sekrety starego domostwa i trafiają na trop tajemniczej kobiety o imieniu Adèle, która w wieku 20 lat opuściła rodzinną Normandię i w 1895 roku udała się do przeżywającego rewolucję przemysłową i kulturową Paryża. Dzięki poznawaniu tej wyjątkowej historii, czwórka postaci ze współczesności odbędzie podróż w głąb własnego drzewa genealogicznego i umożliwi odkrycie niezwykłych momentów z końca XIX wieku, kiedy wynaleziono fotografię i narodził się impresjonizm. To zderzenie dwóch epok, roku 2024 i 1895, będzie dla bohaterek i bohaterów narodzinami pięknej refleksji nad tym co w życiu jest naprawdę ważne.
Co kryje się w naszych myślach? Kto tak naprawdę mieszka w naszej głowie? Osoba szalona, racjonalna, impulsywna, rozważna? A może w naszym umyśle panuje niezły tłok? O międzyludzkich relacjach oraz o tym, co w nas siedzi, w swoim nowym filmie opowiada twórca wielkiego hitu „Dobrze się kłamie w miłym towarzystwie” Paolo Genovese.
Bohaterami filmu są Piero i Lara. Ich pierwsza ranka wywołuje u obojga zrozumiały stres. Oboje chcieliby pokazać się z jak najlepszej strony i uniknąć wpadek, o które w zdenerwowaniu nie trudno, ale też i poznać myśli i wyczuć pragnienia drugiej osoby.
Genovese, zaglądając głęboko w myśli swoich bohaterów, ukazuje ich lęki, niepewności i potrzeby. Odkrywa tajemnicze mechanizmy, które odpowiadają za nasze działania. Różne osobowości mają swój głos i swoje racje. Dyskutują, kłócą się, wzruszają, a każda z nich chce, aby to właśnie jej decyzja była ostateczna. A co w sytuacji, gdy żadna z nich nie ma racji?
Film Paola Genovese, zrealizowany jest według jego pomysłu i scenariusza. W rolach głównych zagrały gwiazdy włoskiego kina: Pilar Fogliati, Edoardo Leo, Emanuela Fanelli, Maria Chiara Giannetta, Claudia Pandolfi, Vittoria Puccini, Marco Giallini, Maurizio Lastrico, Rocco Papaleo
Pierwszy taki film w historii kina – najpiękniejsza historia miłosna świata w kostiumach Dolce & Gabbana i operowym entourage’u. Magnetyzujące doświadczenie dla miłośników muzyki i filmu. Prawdziwa uczta dla zmysłów. Uwspółcześniona wersja mitu greckiego o miłości Orfeusza i Eurydyki opowiedziana tak, aby widzowie mogli usłyszeć słynne arie operowe m. in. Vivaldiego, Pucciniego, Verdiego. Całość skąpana w surrealistycznej, niesamowitej scenografii jak z obrazów Salvadora Dali. Aktorzy Pedro Almodovara i Vincent Cassel w roli Charona. Kostiumy do filmu zaprojektował jego współproducent: luksusowy dom mody Dolce & Gabbana. „Opera!” to widowisko jakiego jeszcze nie było, którego nie można przegapić, to wrażenia, które w pełni wybrzmią tylko w kinie.
Reżyseria: Davide Livermore, Paolo Gep Cucco
Włochy | 2024 | 107 min.
Występują: Mariam Battistelli, Valentino Buzza, Vincent Cassel, Fanny Ardant, Rossy de Palma
Pełna brawurowej odwagi reinterpretacja klasycznej baśni braci Grimm o Kopciuszku.
„Brzydka siostra” to historia Elwiry, która żyje w cieniu swojej bajecznie pięknej przyrodniej siostry. W świecie, gdzie uroda to waluta, a królewski bal przypomina bezwzględne igrzyska, Elwira postanawia za wszelką cenę poślubić księcia. Największą przeszkodą, aby podbić serce wymarzonego mężczyzny i rozpocząć nowe lepsze życie, jest Kopciuszek.
„Brzydka siostra” to kino gatunkowe najwyższej jakości idealnie wpisujące się w popularną ostatnimi czasy, za sprawą „Titane” czy „Substancji”, poetykę, ale czerpie też inspiracje z kina Davida Cronenberga. Reżyserka Emilie Blichfeldt, posługując się formułą kina kostiumowego, opowiada o bardzo aktualnych problemach – dyktacie piękna, niezdrowych wzorcach czy tym, jak zmienia się ciało.
Film, który okazał się przebojem Sundance Film Festival i Berlinale, częściowo kręcony był w Polsce, a w drugoplanowych rolach podziwiać możemy Katarzynę Herman i Agnieszkę Żulewską.
Pełna brawurowej odwagi reinterpretacja klasycznej baśni braci Grimm o Kopciuszku.
„Brzydka siostra” to historia Elwiry, która żyje w cieniu swojej bajecznie pięknej przyrodniej siostry. W świecie, gdzie uroda to waluta, a królewski bal przypomina bezwzględne igrzyska, Elwira postanawia za wszelką cenę poślubić księcia. Największą przeszkodą, aby podbić serce wymarzonego mężczyzny i rozpocząć nowe lepsze życie, jest Kopciuszek.
„Brzydka siostra” to kino gatunkowe najwyższej jakości idealnie wpisujące się w popularną ostatnimi czasy, za sprawą „Titane” czy „Substancji”, poetykę, ale czerpie też inspiracje z kina Davida Cronenberga. Reżyserka Emilie Blichfeldt, posługując się formułą kina kostiumowego, opowiada o bardzo aktualnych problemach – dyktacie piękna, niezdrowych wzorcach czy tym, jak zmienia się ciało.
Film, który okazał się przebojem Sundance Film Festival i Berlinale, częściowo kręcony był w Polsce, a w drugoplanowych rolach podziwiać możemy Katarzynę Herman i Agnieszkę Żulewską.
Zdobywczyni Oscara Olivia Colman oraz nominowana do Oscara Jessie Buckley w najbardziej niepokornej komedii tego roku twórców filmów Trzy billboardy za Ebbing, Missouri i Duchy Inisherin. Błyskotliwa i wyzwalająco zabawna prawdziwa historia jednej plotki, która rozpaliła całą Anglię!
Mieszkająca w małym angielskim miasteczku bogobojna Edith (Olivia Colman) otrzymuje anonimowe, niezwykle złośliwe listy. O ich autorstwo oskarża swoją sąsiadkę, wyzwoloną i buntowniczą Rose (Jessie Buckley). Jednak z każdym dniem listów przybywa i dostaje je już nie tylko Edith… Kto naprawdę je wysyła?
„Psychodeliczny western”, jak nazwał „Truposza” sam Jim Jarmusch, to zaskakująca w dorobku amerykańskiego reżysera podróż w czasie. Ta opowieść, przenosi nas na mityczny Dziki Zachód, gdzie młody księgowy (Johnny Depp) dokonuje przypadkowego zabójstwa, stając się tym samym człowiekiem wyjętym spod prawa. W ucieczce pomaga mu tajemniczy Indianin Nikt (Gary Farmer), przekonany, że księgowy William Blake to wielki poeta we własnej osobie. Ich wspólna podróż przeistacza się w oniryczną, egzystencjalną wędrówkę, której celem jest duchowe przebudzenie. Po drodze reżyser rozlicza filmowy western, a przede wszystkim obnaża skierowaną przeciw ludziom i naturze przemoc, na jakiej ufundowany został założycielski amerykański mit. Czarno-biały „Truposz” to jeden z najmroczniejszych filmów Jarmuscha, a charakterystyczne dla reżysera komediowe tony tym razem ustępują chropowatym gitarowym riffom Neila Younga, wnoszącym do jarmuschowego świata niepokój. Ale podobnie, jak wiele innych dzieł Amerykanina, i to jest artystycznym spotkaniem na szczycie. Poza Neilem Youngiem, oryginalny świat tego antywesternu współtworzył operator Robby Müller, a na ekranie spotkali się wybitni aktorzy i muzycy: Johny Depp, Crispin Glover, Robert Mitchum, John Hurt, Gabriel Byrne i Iggy Pop. „Truposz” jest zdobywcą Europejskiej Nagrody Filmowej.
Co kryje się w naszych myślach? Kto tak naprawdę mieszka w naszej głowie? Osoba szalona, racjonalna, impulsywna, rozważna? A może w naszym umyśle panuje niezły tłok? O międzyludzkich relacjach oraz o tym, co w nas siedzi, w swoim nowym filmie opowiada twórca wielkiego hitu „Dobrze się kłamie w miłym towarzystwie” Paolo Genovese.
Bohaterami filmu są Piero i Lara. Ich pierwsza ranka wywołuje u obojga zrozumiały stres. Oboje chcieliby pokazać się z jak najlepszej strony i uniknąć wpadek, o które w zdenerwowaniu nie trudno, ale też i poznać myśli i wyczuć pragnienia drugiej osoby.
Genovese, zaglądając głęboko w myśli swoich bohaterów, ukazuje ich lęki, niepewności i potrzeby. Odkrywa tajemnicze mechanizmy, które odpowiadają za nasze działania. Różne osobowości mają swój głos i swoje racje. Dyskutują, kłócą się, wzruszają, a każda z nich chce, aby to właśnie jej decyzja była ostateczna. A co w sytuacji, gdy żadna z nich nie ma racji?
Film Paola Genovese, zrealizowany jest według jego pomysłu i scenariusza. W rolach głównych zagrały gwiazdy włoskiego kina: Pilar Fogliati, Edoardo Leo, Emanuela Fanelli, Maria Chiara Giannetta, Claudia Pandolfi, Vittoria Puccini, Marco Giallini, Maurizio Lastrico, Rocco Papaleo
Basia ma pięć lat, mocny charakterek i oryginalne spojrzenie na świat. Jej każdy dzień jest pełen zabawy i pasiastego humoru. Razem ze swoim pluszowym przyjacielem Miśkiem Zdziśkiem powraca w nowej odsłonie adaptacji kultowych książek Zofii Staneckiej i Marianny Oklejak!
Rezolutna Basia dobrze wie, czego chce. Wie też, czego nie chce. Żelki mogłaby jeść nawet na śniadanie, więc kiedy tylko nadarza się okazja, bardzo chętnie sięga po słodycze! Wizyta u dentysty jednak nie spotyka się z takim samym entuzjazmem bohaterki. Oczywiście to nie przez to, że nie chce prowadzić zdrowego trybu życia! Basia uwielbia bawić się na dworze, grać w piłkę nożną oraz zawsze jest chętna, żeby wyjechać w podróż z rodziną. Siedzenie w miejscu zdecydowanie nie jest dla niej!
„Basia. Mam swój świat” to kolejna odsłona uwielbianego przez najmłodszych widzów serialu, który wiernie odzwierciedla styl i humor adaptowanych książek. Każdy odcinek opowiada nową przygodę, przepełnioną radością, dobrymi wartościami i świetną zabawą.
Odcinki, które zobaczymy w trakcie seansu: - Basia i podróż - Basia i słodycze - Basia i dentysta - Basia i piłka nożna
„Basia. Mam swój świat” Kategoria wiekowa: 4+ Reżyseria: Robert Jaszczurowski, Marcin Wasilewski, Łukasz Kacprowicz Kraj i rok produkcji: Polska, 2025 Czas trwania: 45 min Wersja językowa: polski dubbing Polska premiera: 11 lipca 2025
Michael wraz z psem Stellą rozbija się na egzotycznej wyspie. Wkrótce odkrywa, że wśród palm, pnączy i dzikich zwierząt żyje tajemniczy mężczyzna, który trafił tam dekady temu. Wspólnie będą musieli nauczyć się żyć razem i połączyć siły, aby obronić swój sekretny świat.
11-letni Michael wyrusza ze swoją rodziną w podróż dookoła świata. Gdy na ich drodze rozpętuje się burza, chłopiec wraz ze swoim psem trafiają za burtę. Budzą się na tropikalnej wyspie, która wydaje się bezludna. Wkrótce jednak Michael odkrywa, że jest ona zamieszkana przez jednego mężczyznę – Kensuke. Ten weteran II wojny światowej jest małomówny, unika statków, a do chłopca podchodzi z dystansem. Wkrótce na wyspie pojawiają się niebezpieczni kłusownicy. Czy rozbitkom uda się nawiązać nić porozumienia i znaleźć wspólny język, aby uratować swój sekretny świat?
„Królestwo Kensuke” to ponadczasowa opowieść o przymierzu człowieka z naturą i sile relacji międzyludzkich. Film został nagrodzony decyzją jury European Children’s Film Association podczas 11. MFF Młode Horyzonty.
Najsłynniejsza dziecięca bohaterka Szwajcarii powraca, by ocalić małego rysia i dziką alpejską przyrodę. Za powstaniem filmu „Heidi ratuje rysia” stoi scenarzysta hitów „Gnomeo i Julia” oraz „Corgi, psiak królowej”, a także producent „Pszczółki Mai: Miodowych igrzysk”.
Opowieść inspirowana niezwykle popularną książką i postaciami wykreowanymi przez Johannę Spyri zabierze widzów – małych i dużych – w porywającą górską przygodę, niosąc ze sobą cenną lekcję troski o naturę i dzikie zwierzęta. Zapierające dech w piersiach efekty wizualne, zachwycające krajobrazy i potężny przekaz ekologiczny sprawiają, że animacji tej udało się uchwycić niewinność i radość, które ukształtowały dzieciństwo wielu pokoleń.
Wysoko w górach, wraz ze swoim dziadkiem mieszka Heidi. Dziewczynka kocha wszystkie zwierzęta, więc gdy pewnego dnia wraz ze swoim przyjacielem Peterem odnajdują uwięzionego między skałami małego rysia, postanawiają mu pomóc. Zwierzątko wymaga leczenia oraz potrzebuje wrócić do swojej dzikiej rodziny daleko w górach. Bez wiedzy dziadka, Heidi, Peter i niezastąpiony pies rasy bernardyn biorą na siebie misję uratowania małego przyjaciela. Sprawy się jednak komplikują, gdy pewien chciwy biznesmen postanawia wybudować w górach tartak i zastawia pułapki na dzikie zwierzęta. Teraz Heidi i Peter muszą chronić nie tylko rysia i jego rodzinę, ale także swoją wioskę i ukochaną przez nich naturę.
Młoda i zbuntowana Vera postanawia zorganizować koncert pianisty jazzowego Keitha Jarretta. Stawia wszystko na jedną kartę, by w zdominowanym przez mężczyzn świecie jazzu spełnić swoje marzenia. Wbrew woli rodziców, na przekór piętrzącym się problemom, wynajmuje operę. Jej plan na początku zdaje się skazany na porażkę, a jednak brawurowo osiąga swój cel.
Kulisy legendarnego koncertu to tętniąca muzyką opowieść o młodzieńczej determinacji i sile marzeń. Film inspirowany historią Very Brandes, osiemnastolatki, która zorganizowała najpopularniejszy koncert jazzowy w historii. Improwizacja fortepianowa Keitha Jarretta z tego koncertu została zarejestrowana na płycie „The Köln Concert" i stała się najlepiej sprzedającym się solowym albumem w historii jazzu oraz najlepiej sprzedającym solowym nagraniem fortepianowym wszechczasów.
Zdobywczyni Oscara Olivia Colman oraz nominowana do Oscara Jessie Buckley w najbardziej niepokornej komedii tego roku twórców filmów Trzy billboardy za Ebbing, Missouri i Duchy Inisherin. Błyskotliwa i wyzwalająco zabawna prawdziwa historia jednej plotki, która rozpaliła całą Anglię!
Mieszkająca w małym angielskim miasteczku bogobojna Edith (Olivia Colman) otrzymuje anonimowe, niezwykle złośliwe listy. O ich autorstwo oskarża swoją sąsiadkę, wyzwoloną i buntowniczą Rose (Jessie Buckley). Jednak z każdym dniem listów przybywa i dostaje je już nie tylko Edith… Kto naprawdę je wysyła?
„Małe miłości” to esencja wakacyjnego kina – skąpany w słońcu film o miłości, życiowych wyborach i związkach na odległość, do których reżyserka przewrotnie zalicza także relacje dorosłych dzieci ze starzejącymi się rodzicami. Z lekkością, czułością i humorem opowiada o wielkich emocjach. Zeskrobuje urazy jak starą farbę ze ścian, a tęsknoty i fantazje puentuje tanecznymi, popowymi piosenkami.
Często słucha ich na telefonie Teresa (María Vázquez), 42-latka, która zmieniła wakacyjne plany, by zająć się matką. Naburmuszona Ani (Adriana Ozores) miała drobny wypadek i przez jakiś czas wymaga opieki. Całe lato pod jednym dachem to wyzwanie dla obu kobiet, które spierają się o każdy drobiazg. Ale słońce i czas nieuchronnie rozpuszczają konflikty, więc Teresa i Ani doświadczają też nieoczekiwanej bliskości. „Małe miłości” Celii Rico Clavellino dają drugą szansę pogrążonym w kryzysie relacjom, nie oceniają miłosnych pomyłek, dowartościowują samotność z wyboru, a przede wszystkim ze zrozumieniem portretują jeden z najbardziej burzliwych związków: matki i córki.
Uhonorowane na festiwalu w Maladze Specjalną Nagrodą Jury i nagrodą dla najlepszej aktorki drugoplanowej (Ozores), swoją wyjątkową atmosferę „Małe miłości” zawdzięczają fenomenalnemu aktorskiemu duetowi, subtelnemu humorowi i łagodności, z jaką podchodzą do wyborów bohaterek. Celebrujący małe przyjemności, szukający smaku życia w ulotnych chwilach, doceniający prostotę – film Clavellino to nowy, wyrazisty kobiecy głos w hiszpańskim kinie. I opowieść otulająca ciepłem jak letni, wakacyjny wieczór.
reżyseria: Celia Rico Clavellino
aktorzy: Adriana Ozores, María Vázquez, Aimar Vega
Wciągająca opowieść o spadku, który otworzył bramę do niesamowitej i tajemniczej historii sprzed blisko 130 lat. Dziedzictwo, rodzina, genealogia, przeszłość, przyszłość i teraźniejszość to tematy najnowszego filmu nagrodzonego Cezarem Cédrica Klapischa, twórcy filmowej trylogii „Smak życia”, a także współtwórcy przebojowego francuskiego serialu „Gdzie jest mój agent?”.
W rolach głównych gwiazdy produkcji „Maria Callas” (Vincent Macaigne), „Hrabia Monte Christo” (Vassili Schneider), „Kurier Francuski z Liberty, Kansas Evening Sun” (Cécile de France) oraz „Jeszcze dalej niż Północ” (Zinedine Soualem).
Jest 2024 rok. Około 30 osób należących do jednej rodziny dowiaduje się, że wszyscy wkrótce odziedziczą duży dom, który stoi opuszczony od lat. Cztery z nich zostają wybrane, aby przeprowadzić inwentaryzację lokalu, to: Seb, Abdel, Céline i Guy. Połączeni ze sobą dalekim pokrewieństwem „kuzyni” odkrywają niezwykłe sekrety starego domostwa i trafiają na trop tajemniczej kobiety o imieniu Adèle, która w wieku 20 lat opuściła rodzinną Normandię i w 1895 roku udała się do przeżywającego rewolucję przemysłową i kulturową Paryża. Dzięki poznawaniu tej wyjątkowej historii, czwórka postaci ze współczesności odbędzie podróż w głąb własnego drzewa genealogicznego i umożliwi odkrycie niezwykłych momentów z końca XIX wieku, kiedy wynaleziono fotografię i narodził się impresjonizm. To zderzenie dwóch epok, roku 2024 i 1895, będzie dla bohaterek i bohaterów narodzinami pięknej refleksji nad tym co w życiu jest naprawdę ważne.
Co kryje się w naszych myślach? Kto tak naprawdę mieszka w naszej głowie? Osoba szalona, racjonalna, impulsywna, rozważna? A może w naszym umyśle panuje niezły tłok? O międzyludzkich relacjach oraz o tym, co w nas siedzi, w swoim nowym filmie opowiada twórca wielkiego hitu „Dobrze się kłamie w miłym towarzystwie” Paolo Genovese.
Bohaterami filmu są Piero i Lara. Ich pierwsza ranka wywołuje u obojga zrozumiały stres. Oboje chcieliby pokazać się z jak najlepszej strony i uniknąć wpadek, o które w zdenerwowaniu nie trudno, ale też i poznać myśli i wyczuć pragnienia drugiej osoby.
Genovese, zaglądając głęboko w myśli swoich bohaterów, ukazuje ich lęki, niepewności i potrzeby. Odkrywa tajemnicze mechanizmy, które odpowiadają za nasze działania. Różne osobowości mają swój głos i swoje racje. Dyskutują, kłócą się, wzruszają, a każda z nich chce, aby to właśnie jej decyzja była ostateczna. A co w sytuacji, gdy żadna z nich nie ma racji?
Film Paola Genovese, zrealizowany jest według jego pomysłu i scenariusza. W rolach głównych zagrały gwiazdy włoskiego kina: Pilar Fogliati, Edoardo Leo, Emanuela Fanelli, Maria Chiara Giannetta, Claudia Pandolfi, Vittoria Puccini, Marco Giallini, Maurizio Lastrico, Rocco Papaleo
Sekrety łączących brutalność i delikatność świata, jego przepych i nędzę; będących zapisem wewnętrznych zmagań obrazów, rozszyfrowuje dla nas francuski scenarzysta, pisarz i dramaturg Jean-Claude Carrière. „Każdy znajdzie tu coś, co go uspokoi albo przestraszy, zaskoczy lub pocieszy" – mówi o zachwycającym malarstwie Goi.
„Goya. Śladami mistrza" to przewodnik po najważniejszych dla malarza miejscach (jak rodzinny dom w maleńkim Fuendetodos), kluczowych wydarzeniach z jego życia i najwspanialszych dziełach. Carrière błyskotliwie i ze swadą opowiada o zamiłowaniu Goi do malowania kobiecych stóp, rozwiązuje zagadkę tajemniczych gestów, tłumaczy, jak choroby i utrata słuchu wprowadziły czerń na płótna mistrza.
Carrière był od lat zafascynowany malarstwem Goi, a swój podziw dzielił z innym wielkim Hiszpanem, Luisem Buñuelem, z którym przyjaźnił się i współpracował. Duch tego ostatniego stale towarzyszy mu w tej wędrówce. Zarejestrowana w dokumencie „Goya. Śladami mistrza" wyprawa okazała się być szczególną, bo ostatnią podróżą Jean-Claude'a Carrière. Pisarz zmarł przed ukończeniem prac nad filmem, który tym samym stał się hołdem także dla niego.
Pełna brawurowej odwagi reinterpretacja klasycznej baśni braci Grimm o Kopciuszku.
„Brzydka siostra” to historia Elwiry, która żyje w cieniu swojej bajecznie pięknej przyrodniej siostry. W świecie, gdzie uroda to waluta, a królewski bal przypomina bezwzględne igrzyska, Elwira postanawia za wszelką cenę poślubić księcia. Największą przeszkodą, aby podbić serce wymarzonego mężczyzny i rozpocząć nowe lepsze życie, jest Kopciuszek.
„Brzydka siostra” to kino gatunkowe najwyższej jakości idealnie wpisujące się w popularną ostatnimi czasy, za sprawą „Titane” czy „Substancji”, poetykę, ale czerpie też inspiracje z kina Davida Cronenberga. Reżyserka Emilie Blichfeldt, posługując się formułą kina kostiumowego, opowiada o bardzo aktualnych problemach – dyktacie piękna, niezdrowych wzorcach czy tym, jak zmienia się ciało.
Film, który okazał się przebojem Sundance Film Festival i Berlinale, częściowo kręcony był w Polsce, a w drugoplanowych rolach podziwiać możemy Katarzynę Herman i Agnieszkę Żulewską.
„Piknik pod Wiszącą Skałą” to jeden z najbardziej zmysłowych i hipnotyzujących filmów w historii kina. Raz obejrzany, pozostaje w pamięci na zawsze. W lipcu w ramach DKFu Pełna Sala zapraszamy na pokaz specjalny z dyskusją.
Po projekcji odbędzie się dyskusja, którą poprowadzi redaktor portalu Pełna Sala - Szymon Pazera.
Gdzie kończy się czas, zaczyna się tajemnica.
Peter Weir – twórca „Truman Show” i „Stowarzyszenia Umarłych Poetów” – tworzy kino gęstej atmosfery i niepokoju. „Piknik pod Wiszącą Skałą” to zresztą duchowy przodek „Przekleństw niewinności” Sofii Coppoli i dzieł Davida Lyncha, w którym odbija się echo nienazwanych pragnień, zagubienia i czegoś, co wymyka się prostej logice.
Rok 1900. W dzień świętego Walentego grupa uczennic z elitarnej wiktoriańskiej szkoły z internatem wyrusza pod opieką nauczycielek na wycieczkę do Wiszącej Skały, wulkanicznej formacji położonej w sercu australijskiego buszu. Tam, pod rozedrganym od upału niebem, wydarza się coś niewyjaśnionego – czas się rozmywa, przestrzeń ulega zakrzywieniu, a natura zaczyna oddziaływać na ciała i umysły młodych kobiet. Czy to pradawny rytuał? Zbiorowa halucynacja? A może, jak pisał Edgar Allan Poe: „To, co widzimy i czym się zdajemy, jest snem, który w innym śnie snujemy”? Jedno jest pewne: od tej pory nic już nie będzie takie samo.
Jest coś w „Pikniku pod Wiszącą Skałą”, co nie daje spokoju. Co sprawia, że wraca się do tego filmu, jak do przerwanego snu. Niepokojący, zmysłowy, obsesyjny – kultowy film Petera Weira z 1975 roku to opowieść o niewinności i jej utracie, o młodości stłumionej przez konwenans, o kobiecej cielesności i sile tego, co nieświadome. Miłośnicy stylu coquette, vintage’owych wnętrz, koronkowych sukienek, suszonych kwiatów i subtelnej grozy znajdą tu swoje estetyczne niebo i piekło zarazem. A wygrywany na fletni Pana i organach muzyczny motyw przewodni wprowadzi widzów w hipnotyczny trans.
W 50. rocznicę premiery „Piknik pod Wiszącą Skałą” powraca na ekrany kin w mistrzowsko odrestaurowanej kopii 4K, przygotowanej pod okiem samego Petera Weira i autora zdjęć Russella Boyda. To niezwykła szansa, by nadrobić seans tej ponadczasowej klasyki lub na nowo ją odczytać.
Pierwszy taki film w historii kina – najpiękniejsza historia miłosna świata w kostiumach Dolce & Gabbana i operowym entourage’u. Magnetyzujące doświadczenie dla miłośników muzyki i filmu. Prawdziwa uczta dla zmysłów. Uwspółcześniona wersja mitu greckiego o miłości Orfeusza i Eurydyki opowiedziana tak, aby widzowie mogli usłyszeć słynne arie operowe m. in. Vivaldiego, Pucciniego, Verdiego. Całość skąpana w surrealistycznej, niesamowitej scenografii jak z obrazów Salvadora Dali. Aktorzy Pedro Almodovara i Vincent Cassel w roli Charona. Kostiumy do filmu zaprojektował jego współproducent: luksusowy dom mody Dolce & Gabbana. „Opera!” to widowisko jakiego jeszcze nie było, którego nie można przegapić, to wrażenia, które w pełni wybrzmią tylko w kinie.
Reżyseria: Davide Livermore, Paolo Gep Cucco
Włochy | 2024 | 107 min.
Występują: Mariam Battistelli, Valentino Buzza, Vincent Cassel, Fanny Ardant, Rossy de Palma
Basia ma pięć lat, mocny charakterek i oryginalne spojrzenie na świat. Jej każdy dzień jest pełen zabawy i pasiastego humoru. Razem ze swoim pluszowym przyjacielem Miśkiem Zdziśkiem powraca w nowej odsłonie adaptacji kultowych książek Zofii Staneckiej i Marianny Oklejak!
Rezolutna Basia dobrze wie, czego chce. Wie też, czego nie chce. Żelki mogłaby jeść nawet na śniadanie, więc kiedy tylko nadarza się okazja, bardzo chętnie sięga po słodycze! Wizyta u dentysty jednak nie spotyka się z takim samym entuzjazmem bohaterki. Oczywiście to nie przez to, że nie chce prowadzić zdrowego trybu życia! Basia uwielbia bawić się na dworze, grać w piłkę nożną oraz zawsze jest chętna, żeby wyjechać w podróż z rodziną. Siedzenie w miejscu zdecydowanie nie jest dla niej!
„Basia. Mam swój świat” to kolejna odsłona uwielbianego przez najmłodszych widzów serialu, który wiernie odzwierciedla styl i humor adaptowanych książek. Każdy odcinek opowiada nową przygodę, przepełnioną radością, dobrymi wartościami i świetną zabawą.
Odcinki, które zobaczymy w trakcie seansu: - Basia i podróż - Basia i słodycze - Basia i dentysta - Basia i piłka nożna
„Basia. Mam swój świat” Kategoria wiekowa: 4+ Reżyseria: Robert Jaszczurowski, Marcin Wasilewski, Łukasz Kacprowicz Kraj i rok produkcji: Polska, 2025 Czas trwania: 45 min Wersja językowa: polski dubbing Polska premiera: 11 lipca 2025
Młoda i zbuntowana Vera postanawia zorganizować koncert pianisty jazzowego Keitha Jarretta. Stawia wszystko na jedną kartę, by w zdominowanym przez mężczyzn świecie jazzu spełnić swoje marzenia. Wbrew woli rodziców, na przekór piętrzącym się problemom, wynajmuje operę. Jej plan na początku zdaje się skazany na porażkę, a jednak brawurowo osiąga swój cel.
Kulisy legendarnego koncertu to tętniąca muzyką opowieść o młodzieńczej determinacji i sile marzeń. Film inspirowany historią Very Brandes, osiemnastolatki, która zorganizowała najpopularniejszy koncert jazzowy w historii. Improwizacja fortepianowa Keitha Jarretta z tego koncertu została zarejestrowana na płycie „The Köln Concert" i stała się najlepiej sprzedającym się solowym albumem w historii jazzu oraz najlepiej sprzedającym solowym nagraniem fortepianowym wszechczasów.
Michael wraz z psem Stellą rozbija się na egzotycznej wyspie. Wkrótce odkrywa, że wśród palm, pnączy i dzikich zwierząt żyje tajemniczy mężczyzna, który trafił tam dekady temu. Wspólnie będą musieli nauczyć się żyć razem i połączyć siły, aby obronić swój sekretny świat.
11-letni Michael wyrusza ze swoją rodziną w podróż dookoła świata. Gdy na ich drodze rozpętuje się burza, chłopiec wraz ze swoim psem trafiają za burtę. Budzą się na tropikalnej wyspie, która wydaje się bezludna. Wkrótce jednak Michael odkrywa, że jest ona zamieszkana przez jednego mężczyznę – Kensuke. Ten weteran II wojny światowej jest małomówny, unika statków, a do chłopca podchodzi z dystansem. Wkrótce na wyspie pojawiają się niebezpieczni kłusownicy. Czy rozbitkom uda się nawiązać nić porozumienia i znaleźć wspólny język, aby uratować swój sekretny świat?
„Królestwo Kensuke” to ponadczasowa opowieść o przymierzu człowieka z naturą i sile relacji międzyludzkich. Film został nagrodzony decyzją jury European Children’s Film Association podczas 11. MFF Młode Horyzonty.
Najsłynniejsza dziecięca bohaterka Szwajcarii powraca, by ocalić małego rysia i dziką alpejską przyrodę. Za powstaniem filmu „Heidi ratuje rysia” stoi scenarzysta hitów „Gnomeo i Julia” oraz „Corgi, psiak królowej”, a także producent „Pszczółki Mai: Miodowych igrzysk”.
Opowieść inspirowana niezwykle popularną książką i postaciami wykreowanymi przez Johannę Spyri zabierze widzów – małych i dużych – w porywającą górską przygodę, niosąc ze sobą cenną lekcję troski o naturę i dzikie zwierzęta. Zapierające dech w piersiach efekty wizualne, zachwycające krajobrazy i potężny przekaz ekologiczny sprawiają, że animacji tej udało się uchwycić niewinność i radość, które ukształtowały dzieciństwo wielu pokoleń.
Wysoko w górach, wraz ze swoim dziadkiem mieszka Heidi. Dziewczynka kocha wszystkie zwierzęta, więc gdy pewnego dnia wraz ze swoim przyjacielem Peterem odnajdują uwięzionego między skałami małego rysia, postanawiają mu pomóc. Zwierzątko wymaga leczenia oraz potrzebuje wrócić do swojej dzikiej rodziny daleko w górach. Bez wiedzy dziadka, Heidi, Peter i niezastąpiony pies rasy bernardyn biorą na siebie misję uratowania małego przyjaciela. Sprawy się jednak komplikują, gdy pewien chciwy biznesmen postanawia wybudować w górach tartak i zastawia pułapki na dzikie zwierzęta. Teraz Heidi i Peter muszą chronić nie tylko rysia i jego rodzinę, ale także swoją wioskę i ukochaną przez nich naturę.
Pierwszy taki film w historii kina – najpiękniejsza historia miłosna świata w kostiumach Dolce & Gabbana i operowym entourage’u. Magnetyzujące doświadczenie dla miłośników muzyki i filmu. Prawdziwa uczta dla zmysłów. Uwspółcześniona wersja mitu greckiego o miłości Orfeusza i Eurydyki opowiedziana tak, aby widzowie mogli usłyszeć słynne arie operowe m. in. Vivaldiego, Pucciniego, Verdiego. Całość skąpana w surrealistycznej, niesamowitej scenografii jak z obrazów Salvadora Dali. Aktorzy Pedro Almodovara i Vincent Cassel w roli Charona. Kostiumy do filmu zaprojektował jego współproducent: luksusowy dom mody Dolce & Gabbana. „Opera!” to widowisko jakiego jeszcze nie było, którego nie można przegapić, to wrażenia, które w pełni wybrzmią tylko w kinie.
Reżyseria: Davide Livermore, Paolo Gep Cucco
Włochy | 2024 | 107 min.
Występują: Mariam Battistelli, Valentino Buzza, Vincent Cassel, Fanny Ardant, Rossy de Palma
„Małe miłości” to esencja wakacyjnego kina – skąpany w słońcu film o miłości, życiowych wyborach i związkach na odległość, do których reżyserka przewrotnie zalicza także relacje dorosłych dzieci ze starzejącymi się rodzicami. Z lekkością, czułością i humorem opowiada o wielkich emocjach. Zeskrobuje urazy jak starą farbę ze ścian, a tęsknoty i fantazje puentuje tanecznymi, popowymi piosenkami.
Często słucha ich na telefonie Teresa (María Vázquez), 42-latka, która zmieniła wakacyjne plany, by zająć się matką. Naburmuszona Ani (Adriana Ozores) miała drobny wypadek i przez jakiś czas wymaga opieki. Całe lato pod jednym dachem to wyzwanie dla obu kobiet, które spierają się o każdy drobiazg. Ale słońce i czas nieuchronnie rozpuszczają konflikty, więc Teresa i Ani doświadczają też nieoczekiwanej bliskości. „Małe miłości” Celii Rico Clavellino dają drugą szansę pogrążonym w kryzysie relacjom, nie oceniają miłosnych pomyłek, dowartościowują samotność z wyboru, a przede wszystkim ze zrozumieniem portretują jeden z najbardziej burzliwych związków: matki i córki.
Uhonorowane na festiwalu w Maladze Specjalną Nagrodą Jury i nagrodą dla najlepszej aktorki drugoplanowej (Ozores), swoją wyjątkową atmosferę „Małe miłości” zawdzięczają fenomenalnemu aktorskiemu duetowi, subtelnemu humorowi i łagodności, z jaką podchodzą do wyborów bohaterek. Celebrujący małe przyjemności, szukający smaku życia w ulotnych chwilach, doceniający prostotę – film Clavellino to nowy, wyrazisty kobiecy głos w hiszpańskim kinie. I opowieść otulająca ciepłem jak letni, wakacyjny wieczór.
reżyseria: Celia Rico Clavellino
aktorzy: Adriana Ozores, María Vázquez, Aimar Vega
Wciągająca opowieść o spadku, który otworzył bramę do niesamowitej i tajemniczej historii sprzed blisko 130 lat. Dziedzictwo, rodzina, genealogia, przeszłość, przyszłość i teraźniejszość to tematy najnowszego filmu nagrodzonego Cezarem Cédrica Klapischa, twórcy filmowej trylogii „Smak życia”, a także współtwórcy przebojowego francuskiego serialu „Gdzie jest mój agent?”.
W rolach głównych gwiazdy produkcji „Maria Callas” (Vincent Macaigne), „Hrabia Monte Christo” (Vassili Schneider), „Kurier Francuski z Liberty, Kansas Evening Sun” (Cécile de France) oraz „Jeszcze dalej niż Północ” (Zinedine Soualem).
Jest 2024 rok. Około 30 osób należących do jednej rodziny dowiaduje się, że wszyscy wkrótce odziedziczą duży dom, który stoi opuszczony od lat. Cztery z nich zostają wybrane, aby przeprowadzić inwentaryzację lokalu, to: Seb, Abdel, Céline i Guy. Połączeni ze sobą dalekim pokrewieństwem „kuzyni” odkrywają niezwykłe sekrety starego domostwa i trafiają na trop tajemniczej kobiety o imieniu Adèle, która w wieku 20 lat opuściła rodzinną Normandię i w 1895 roku udała się do przeżywającego rewolucję przemysłową i kulturową Paryża. Dzięki poznawaniu tej wyjątkowej historii, czwórka postaci ze współczesności odbędzie podróż w głąb własnego drzewa genealogicznego i umożliwi odkrycie niezwykłych momentów z końca XIX wieku, kiedy wynaleziono fotografię i narodził się impresjonizm. To zderzenie dwóch epok, roku 2024 i 1895, będzie dla bohaterek i bohaterów narodzinami pięknej refleksji nad tym co w życiu jest naprawdę ważne.
Co kryje się w naszych myślach? Kto tak naprawdę mieszka w naszej głowie? Osoba szalona, racjonalna, impulsywna, rozważna? A może w naszym umyśle panuje niezły tłok? O międzyludzkich relacjach oraz o tym, co w nas siedzi, w swoim nowym filmie opowiada twórca wielkiego hitu „Dobrze się kłamie w miłym towarzystwie” Paolo Genovese.
Bohaterami filmu są Piero i Lara. Ich pierwsza ranka wywołuje u obojga zrozumiały stres. Oboje chcieliby pokazać się z jak najlepszej strony i uniknąć wpadek, o które w zdenerwowaniu nie trudno, ale też i poznać myśli i wyczuć pragnienia drugiej osoby.
Genovese, zaglądając głęboko w myśli swoich bohaterów, ukazuje ich lęki, niepewności i potrzeby. Odkrywa tajemnicze mechanizmy, które odpowiadają za nasze działania. Różne osobowości mają swój głos i swoje racje. Dyskutują, kłócą się, wzruszają, a każda z nich chce, aby to właśnie jej decyzja była ostateczna. A co w sytuacji, gdy żadna z nich nie ma racji?
Film Paola Genovese, zrealizowany jest według jego pomysłu i scenariusza. W rolach głównych zagrały gwiazdy włoskiego kina: Pilar Fogliati, Edoardo Leo, Emanuela Fanelli, Maria Chiara Giannetta, Claudia Pandolfi, Vittoria Puccini, Marco Giallini, Maurizio Lastrico, Rocco Papaleo
Zdobywczyni Oscara Olivia Colman oraz nominowana do Oscara Jessie Buckley w najbardziej niepokornej komedii tego roku twórców filmów Trzy billboardy za Ebbing, Missouri i Duchy Inisherin. Błyskotliwa i wyzwalająco zabawna prawdziwa historia jednej plotki, która rozpaliła całą Anglię!
Mieszkająca w małym angielskim miasteczku bogobojna Edith (Olivia Colman) otrzymuje anonimowe, niezwykle złośliwe listy. O ich autorstwo oskarża swoją sąsiadkę, wyzwoloną i buntowniczą Rose (Jessie Buckley). Jednak z każdym dniem listów przybywa i dostaje je już nie tylko Edith… Kto naprawdę je wysyła?
Pełna brawurowej odwagi reinterpretacja klasycznej baśni braci Grimm o Kopciuszku.
„Brzydka siostra” to historia Elwiry, która żyje w cieniu swojej bajecznie pięknej przyrodniej siostry. W świecie, gdzie uroda to waluta, a królewski bal przypomina bezwzględne igrzyska, Elwira postanawia za wszelką cenę poślubić księcia. Największą przeszkodą, aby podbić serce wymarzonego mężczyzny i rozpocząć nowe lepsze życie, jest Kopciuszek.
„Brzydka siostra” to kino gatunkowe najwyższej jakości idealnie wpisujące się w popularną ostatnimi czasy, za sprawą „Titane” czy „Substancji”, poetykę, ale czerpie też inspiracje z kina Davida Cronenberga. Reżyserka Emilie Blichfeldt, posługując się formułą kina kostiumowego, opowiada o bardzo aktualnych problemach – dyktacie piękna, niezdrowych wzorcach czy tym, jak zmienia się ciało.
Film, który okazał się przebojem Sundance Film Festival i Berlinale, częściowo kręcony był w Polsce, a w drugoplanowych rolach podziwiać możemy Katarzynę Herman i Agnieszkę Żulewską.
Pełna brawurowej odwagi reinterpretacja klasycznej baśni braci Grimm o Kopciuszku.
„Brzydka siostra” to historia Elwiry, która żyje w cieniu swojej bajecznie pięknej przyrodniej siostry. W świecie, gdzie uroda to waluta, a królewski bal przypomina bezwzględne igrzyska, Elwira postanawia za wszelką cenę poślubić księcia. Największą przeszkodą, aby podbić serce wymarzonego mężczyzny i rozpocząć nowe lepsze życie, jest Kopciuszek.
„Brzydka siostra” to kino gatunkowe najwyższej jakości idealnie wpisujące się w popularną ostatnimi czasy, za sprawą „Titane” czy „Substancji”, poetykę, ale czerpie też inspiracje z kina Davida Cronenberga. Reżyserka Emilie Blichfeldt, posługując się formułą kina kostiumowego, opowiada o bardzo aktualnych problemach – dyktacie piękna, niezdrowych wzorcach czy tym, jak zmienia się ciało.
Film, który okazał się przebojem Sundance Film Festival i Berlinale, częściowo kręcony był w Polsce, a w drugoplanowych rolach podziwiać możemy Katarzynę Herman i Agnieszkę Żulewską.
Sekrety łączących brutalność i delikatność świata, jego przepych i nędzę; będących zapisem wewnętrznych zmagań obrazów, rozszyfrowuje dla nas francuski scenarzysta, pisarz i dramaturg Jean-Claude Carrière. „Każdy znajdzie tu coś, co go uspokoi albo przestraszy, zaskoczy lub pocieszy" – mówi o zachwycającym malarstwie Goi.
„Goya. Śladami mistrza" to przewodnik po najważniejszych dla malarza miejscach (jak rodzinny dom w maleńkim Fuendetodos), kluczowych wydarzeniach z jego życia i najwspanialszych dziełach. Carrière błyskotliwie i ze swadą opowiada o zamiłowaniu Goi do malowania kobiecych stóp, rozwiązuje zagadkę tajemniczych gestów, tłumaczy, jak choroby i utrata słuchu wprowadziły czerń na płótna mistrza.
Carrière był od lat zafascynowany malarstwem Goi, a swój podziw dzielił z innym wielkim Hiszpanem, Luisem Buñuelem, z którym przyjaźnił się i współpracował. Duch tego ostatniego stale towarzyszy mu w tej wędrówce. Zarejestrowana w dokumencie „Goya. Śladami mistrza" wyprawa okazała się być szczególną, bo ostatnią podróżą Jean-Claude'a Carrière. Pisarz zmarł przed ukończeniem prac nad filmem, który tym samym stał się hołdem także dla niego.
5 taksówek. 5 miast. Jedna noc. Podróż z bohaterami podszytego czarnym humorem, zanurzonego w świetle miejskich latarni i neonów filmu, rozpoczynamy wieczorem w Los Angeles, by podążać przez nocny Nowy Jork, Paryż, Rzym i przywitać blady, zimowy świt w Helsinkach. Kierowców i pasażerów łączy na chwilę szczególna więź – taksówki to konfesjonały, miejsca, w których nieoczekiwanie przecinają się ścieżki ludzi pochodzących z różnych światów, mających inny status i inne marzenia. Ktoś na chwilę zyskuje wgląd w cudze życie i może je naznaczy, może sam spojrzy na rzeczywistość w nowy sposób. Noc rozmyje kontury rzeczywistości i zmieni perspektywę. Na paryskiej ulicy zdarzy się chwila jasnowidzenia, Rzym w komiczny sposób połączy sacrum i profanum, w Helsinkach przyjdzie otrzeźwienie.
Ale to nie miasta były pierwszym wyborem Jima Jarmuscha. Podążał z kamerą tam, gdzie byli aktorzy, z którymi pragnął pracować: Gina Rowlands i Winona Ryder, Armin Mueller- Stahl i Giancarlo Esposito, Isaac de Bankolé i Beatrice Dalle, Roberto Benigni i Paolo Bonacelli, a także znani z filmów Akiego Kaurismäkiego – Matti Pellonpää, Sakari Kuosmanen, Kari Kyösti Väänänen, Tomi Salmela. Scenariusz powstał w ciągu zaledwie Waits.
Basia ma pięć lat, mocny charakterek i oryginalne spojrzenie na świat. Jej każdy dzień jest pełen zabawy i pasiastego humoru. Razem ze swoim pluszowym przyjacielem Miśkiem Zdziśkiem powraca w nowej odsłonie adaptacji kultowych książek Zofii Staneckiej i Marianny Oklejak!
Rezolutna Basia dobrze wie, czego chce. Wie też, czego nie chce. Żelki mogłaby jeść nawet na śniadanie, więc kiedy tylko nadarza się okazja, bardzo chętnie sięga po słodycze! Wizyta u dentysty jednak nie spotyka się z takim samym entuzjazmem bohaterki. Oczywiście to nie przez to, że nie chce prowadzić zdrowego trybu życia! Basia uwielbia bawić się na dworze, grać w piłkę nożną oraz zawsze jest chętna, żeby wyjechać w podróż z rodziną. Siedzenie w miejscu zdecydowanie nie jest dla niej!
„Basia. Mam swój świat” to kolejna odsłona uwielbianego przez najmłodszych widzów serialu, który wiernie odzwierciedla styl i humor adaptowanych książek. Każdy odcinek opowiada nową przygodę, przepełnioną radością, dobrymi wartościami i świetną zabawą.
Odcinki, które zobaczymy w trakcie seansu: - Basia i podróż - Basia i słodycze - Basia i dentysta - Basia i piłka nożna
„Basia. Mam swój świat” Kategoria wiekowa: 4+ Reżyseria: Robert Jaszczurowski, Marcin Wasilewski, Łukasz Kacprowicz Kraj i rok produkcji: Polska, 2025 Czas trwania: 45 min Wersja językowa: polski dubbing Polska premiera: 11 lipca 2025
Michael wraz z psem Stellą rozbija się na egzotycznej wyspie. Wkrótce odkrywa, że wśród palm, pnączy i dzikich zwierząt żyje tajemniczy mężczyzna, który trafił tam dekady temu. Wspólnie będą musieli nauczyć się żyć razem i połączyć siły, aby obronić swój sekretny świat.
11-letni Michael wyrusza ze swoją rodziną w podróż dookoła świata. Gdy na ich drodze rozpętuje się burza, chłopiec wraz ze swoim psem trafiają za burtę. Budzą się na tropikalnej wyspie, która wydaje się bezludna. Wkrótce jednak Michael odkrywa, że jest ona zamieszkana przez jednego mężczyznę – Kensuke. Ten weteran II wojny światowej jest małomówny, unika statków, a do chłopca podchodzi z dystansem. Wkrótce na wyspie pojawiają się niebezpieczni kłusownicy. Czy rozbitkom uda się nawiązać nić porozumienia i znaleźć wspólny język, aby uratować swój sekretny świat?
„Królestwo Kensuke” to ponadczasowa opowieść o przymierzu człowieka z naturą i sile relacji międzyludzkich. Film został nagrodzony decyzją jury European Children’s Film Association podczas 11. MFF Młode Horyzonty.
Najsłynniejsza dziecięca bohaterka Szwajcarii powraca, by ocalić małego rysia i dziką alpejską przyrodę. Za powstaniem filmu „Heidi ratuje rysia” stoi scenarzysta hitów „Gnomeo i Julia” oraz „Corgi, psiak królowej”, a także producent „Pszczółki Mai: Miodowych igrzysk”.
Opowieść inspirowana niezwykle popularną książką i postaciami wykreowanymi przez Johannę Spyri zabierze widzów – małych i dużych – w porywającą górską przygodę, niosąc ze sobą cenną lekcję troski o naturę i dzikie zwierzęta. Zapierające dech w piersiach efekty wizualne, zachwycające krajobrazy i potężny przekaz ekologiczny sprawiają, że animacji tej udało się uchwycić niewinność i radość, które ukształtowały dzieciństwo wielu pokoleń.
Wysoko w górach, wraz ze swoim dziadkiem mieszka Heidi. Dziewczynka kocha wszystkie zwierzęta, więc gdy pewnego dnia wraz ze swoim przyjacielem Peterem odnajdują uwięzionego między skałami małego rysia, postanawiają mu pomóc. Zwierzątko wymaga leczenia oraz potrzebuje wrócić do swojej dzikiej rodziny daleko w górach. Bez wiedzy dziadka, Heidi, Peter i niezastąpiony pies rasy bernardyn biorą na siebie misję uratowania małego przyjaciela. Sprawy się jednak komplikują, gdy pewien chciwy biznesmen postanawia wybudować w górach tartak i zastawia pułapki na dzikie zwierzęta. Teraz Heidi i Peter muszą chronić nie tylko rysia i jego rodzinę, ale także swoją wioskę i ukochaną przez nich naturę.
Młoda i zbuntowana Vera postanawia zorganizować koncert pianisty jazzowego Keitha Jarretta. Stawia wszystko na jedną kartę, by w zdominowanym przez mężczyzn świecie jazzu spełnić swoje marzenia. Wbrew woli rodziców, na przekór piętrzącym się problemom, wynajmuje operę. Jej plan na początku zdaje się skazany na porażkę, a jednak brawurowo osiąga swój cel.
Kulisy legendarnego koncertu to tętniąca muzyką opowieść o młodzieńczej determinacji i sile marzeń. Film inspirowany historią Very Brandes, osiemnastolatki, która zorganizowała najpopularniejszy koncert jazzowy w historii. Improwizacja fortepianowa Keitha Jarretta z tego koncertu została zarejestrowana na płycie „The Köln Concert" i stała się najlepiej sprzedającym się solowym albumem w historii jazzu oraz najlepiej sprzedającym solowym nagraniem fortepianowym wszechczasów.
Sekrety łączących brutalność i delikatność świata, jego przepych i nędzę; będących zapisem wewnętrznych zmagań obrazów, rozszyfrowuje dla nas francuski scenarzysta, pisarz i dramaturg Jean-Claude Carrière. „Każdy znajdzie tu coś, co go uspokoi albo przestraszy, zaskoczy lub pocieszy" – mówi o zachwycającym malarstwie Goi.
„Goya. Śladami mistrza" to przewodnik po najważniejszych dla malarza miejscach (jak rodzinny dom w maleńkim Fuendetodos), kluczowych wydarzeniach z jego życia i najwspanialszych dziełach. Carrière błyskotliwie i ze swadą opowiada o zamiłowaniu Goi do malowania kobiecych stóp, rozwiązuje zagadkę tajemniczych gestów, tłumaczy, jak choroby i utrata słuchu wprowadziły czerń na płótna mistrza.
Carrière był od lat zafascynowany malarstwem Goi, a swój podziw dzielił z innym wielkim Hiszpanem, Luisem Buñuelem, z którym przyjaźnił się i współpracował. Duch tego ostatniego stale towarzyszy mu w tej wędrówce. Zarejestrowana w dokumencie „Goya. Śladami mistrza" wyprawa okazała się być szczególną, bo ostatnią podróżą Jean-Claude'a Carrière. Pisarz zmarł przed ukończeniem prac nad filmem, który tym samym stał się hołdem także dla niego.
„Małe miłości” to esencja wakacyjnego kina – skąpany w słońcu film o miłości, życiowych wyborach i związkach na odległość, do których reżyserka przewrotnie zalicza także relacje dorosłych dzieci ze starzejącymi się rodzicami. Z lekkością, czułością i humorem opowiada o wielkich emocjach. Zeskrobuje urazy jak starą farbę ze ścian, a tęsknoty i fantazje puentuje tanecznymi, popowymi piosenkami.
Często słucha ich na telefonie Teresa (María Vázquez), 42-latka, która zmieniła wakacyjne plany, by zająć się matką. Naburmuszona Ani (Adriana Ozores) miała drobny wypadek i przez jakiś czas wymaga opieki. Całe lato pod jednym dachem to wyzwanie dla obu kobiet, które spierają się o każdy drobiazg. Ale słońce i czas nieuchronnie rozpuszczają konflikty, więc Teresa i Ani doświadczają też nieoczekiwanej bliskości. „Małe miłości” Celii Rico Clavellino dają drugą szansę pogrążonym w kryzysie relacjom, nie oceniają miłosnych pomyłek, dowartościowują samotność z wyboru, a przede wszystkim ze zrozumieniem portretują jeden z najbardziej burzliwych związków: matki i córki.
Uhonorowane na festiwalu w Maladze Specjalną Nagrodą Jury i nagrodą dla najlepszej aktorki drugoplanowej (Ozores), swoją wyjątkową atmosferę „Małe miłości” zawdzięczają fenomenalnemu aktorskiemu duetowi, subtelnemu humorowi i łagodności, z jaką podchodzą do wyborów bohaterek. Celebrujący małe przyjemności, szukający smaku życia w ulotnych chwilach, doceniający prostotę – film Clavellino to nowy, wyrazisty kobiecy głos w hiszpańskim kinie. I opowieść otulająca ciepłem jak letni, wakacyjny wieczór.
reżyseria: Celia Rico Clavellino
aktorzy: Adriana Ozores, María Vázquez, Aimar Vega
Wciągająca opowieść o spadku, który otworzył bramę do niesamowitej i tajemniczej historii sprzed blisko 130 lat. Dziedzictwo, rodzina, genealogia, przeszłość, przyszłość i teraźniejszość to tematy najnowszego filmu nagrodzonego Cezarem Cédrica Klapischa, twórcy filmowej trylogii „Smak życia”, a także współtwórcy przebojowego francuskiego serialu „Gdzie jest mój agent?”.
W rolach głównych gwiazdy produkcji „Maria Callas” (Vincent Macaigne), „Hrabia Monte Christo” (Vassili Schneider), „Kurier Francuski z Liberty, Kansas Evening Sun” (Cécile de France) oraz „Jeszcze dalej niż Północ” (Zinedine Soualem).
Jest 2024 rok. Około 30 osób należących do jednej rodziny dowiaduje się, że wszyscy wkrótce odziedziczą duży dom, który stoi opuszczony od lat. Cztery z nich zostają wybrane, aby przeprowadzić inwentaryzację lokalu, to: Seb, Abdel, Céline i Guy. Połączeni ze sobą dalekim pokrewieństwem „kuzyni” odkrywają niezwykłe sekrety starego domostwa i trafiają na trop tajemniczej kobiety o imieniu Adèle, która w wieku 20 lat opuściła rodzinną Normandię i w 1895 roku udała się do przeżywającego rewolucję przemysłową i kulturową Paryża. Dzięki poznawaniu tej wyjątkowej historii, czwórka postaci ze współczesności odbędzie podróż w głąb własnego drzewa genealogicznego i umożliwi odkrycie niezwykłych momentów z końca XIX wieku, kiedy wynaleziono fotografię i narodził się impresjonizm. To zderzenie dwóch epok, roku 2024 i 1895, będzie dla bohaterek i bohaterów narodzinami pięknej refleksji nad tym co w życiu jest naprawdę ważne.
Co kryje się w naszych myślach? Kto tak naprawdę mieszka w naszej głowie? Osoba szalona, racjonalna, impulsywna, rozważna? A może w naszym umyśle panuje niezły tłok? O międzyludzkich relacjach oraz o tym, co w nas siedzi, w swoim nowym filmie opowiada twórca wielkiego hitu „Dobrze się kłamie w miłym towarzystwie” Paolo Genovese.
Bohaterami filmu są Piero i Lara. Ich pierwsza ranka wywołuje u obojga zrozumiały stres. Oboje chcieliby pokazać się z jak najlepszej strony i uniknąć wpadek, o które w zdenerwowaniu nie trudno, ale też i poznać myśli i wyczuć pragnienia drugiej osoby.
Genovese, zaglądając głęboko w myśli swoich bohaterów, ukazuje ich lęki, niepewności i potrzeby. Odkrywa tajemnicze mechanizmy, które odpowiadają za nasze działania. Różne osobowości mają swój głos i swoje racje. Dyskutują, kłócą się, wzruszają, a każda z nich chce, aby to właśnie jej decyzja była ostateczna. A co w sytuacji, gdy żadna z nich nie ma racji?
Film Paola Genovese, zrealizowany jest według jego pomysłu i scenariusza. W rolach głównych zagrały gwiazdy włoskiego kina: Pilar Fogliati, Edoardo Leo, Emanuela Fanelli, Maria Chiara Giannetta, Claudia Pandolfi, Vittoria Puccini, Marco Giallini, Maurizio Lastrico, Rocco Papaleo
Pierwszy taki film w historii kina – najpiękniejsza historia miłosna świata w kostiumach Dolce & Gabbana i operowym entourage’u. Magnetyzujące doświadczenie dla miłośników muzyki i filmu. Prawdziwa uczta dla zmysłów. Uwspółcześniona wersja mitu greckiego o miłości Orfeusza i Eurydyki opowiedziana tak, aby widzowie mogli usłyszeć słynne arie operowe m. in. Vivaldiego, Pucciniego, Verdiego. Całość skąpana w surrealistycznej, niesamowitej scenografii jak z obrazów Salvadora Dali. Aktorzy Pedro Almodovara i Vincent Cassel w roli Charona. Kostiumy do filmu zaprojektował jego współproducent: luksusowy dom mody Dolce & Gabbana. „Opera!” to widowisko jakiego jeszcze nie było, którego nie można przegapić, to wrażenia, które w pełni wybrzmią tylko w kinie.
Reżyseria: Davide Livermore, Paolo Gep Cucco
Włochy | 2024 | 107 min.
Występują: Mariam Battistelli, Valentino Buzza, Vincent Cassel, Fanny Ardant, Rossy de Palma
Prawdziwa historia Tamary Łempickiej to wizualnie oszałamiający pełnometrażowy film dokumentalny, który śledzi życie i walkę o przetrwanie słynnej malarki poprzez jej pełne mocy dzieła sztuki. Dzięki przełomowym, nigdy wcześniej niepokazywanym filmom z domowego archiwum na taśmie 8 mm oraz nowo odkrytym aktom urodzenia i chrztu, film po raz pierwszy ujawnia jej prawdziwe imię, pochodzenie i tożsamość, zmieniając historię sztuki.
Opowieść obejmuje jej drogę do międzynarodowej sławy w Paryżu lat 20., ucieczkę przed faszyzmem do Stanów Zjednoczonych w 1940 roku oraz jej współczesne odrodzenie na rynku sztuki. Ta niezwykła uchodźczyni wielokrotnie na nowo definiowała siebie w czasie dwóch wojen, ucieleśniając talent, odporność, pasję i nieustanne dążenie do artystycznej wolności pomimo okrucieństw, których doświadczyła. Ta biseksualna, żydowska artystka miała wolę, by być wielką i by być dostrzeganą w świecie, który nie zawsze chciał ją widzieć.
Reż. J. Rubio
Obsada: Victoria De Lempicka, Marisa De Lempicka, Cristina de Lempicka, Paula Birnbaum, Eden Espinosa, Carson Kreitzer
Pełna brawurowej odwagi reinterpretacja klasycznej baśni braci Grimm o Kopciuszku.
„Brzydka siostra” to historia Elwiry, która żyje w cieniu swojej bajecznie pięknej przyrodniej siostry. W świecie, gdzie uroda to waluta, a królewski bal przypomina bezwzględne igrzyska, Elwira postanawia za wszelką cenę poślubić księcia. Największą przeszkodą, aby podbić serce wymarzonego mężczyzny i rozpocząć nowe lepsze życie, jest Kopciuszek.
„Brzydka siostra” to kino gatunkowe najwyższej jakości idealnie wpisujące się w popularną ostatnimi czasy, za sprawą „Titane” czy „Substancji”, poetykę, ale czerpie też inspiracje z kina Davida Cronenberga. Reżyserka Emilie Blichfeldt, posługując się formułą kina kostiumowego, opowiada o bardzo aktualnych problemach – dyktacie piękna, niezdrowych wzorcach czy tym, jak zmienia się ciało.
Film, który okazał się przebojem Sundance Film Festival i Berlinale, częściowo kręcony był w Polsce, a w drugoplanowych rolach podziwiać możemy Katarzynę Herman i Agnieszkę Żulewską.
Zdobywczyni Oscara Olivia Colman oraz nominowana do Oscara Jessie Buckley w najbardziej niepokornej komedii tego roku twórców filmów Trzy billboardy za Ebbing, Missouri i Duchy Inisherin. Błyskotliwa i wyzwalająco zabawna prawdziwa historia jednej plotki, która rozpaliła całą Anglię!
Mieszkająca w małym angielskim miasteczku bogobojna Edith (Olivia Colman) otrzymuje anonimowe, niezwykle złośliwe listy. O ich autorstwo oskarża swoją sąsiadkę, wyzwoloną i buntowniczą Rose (Jessie Buckley). Jednak z każdym dniem listów przybywa i dostaje je już nie tylko Edith… Kto naprawdę je wysyła?
„Mystery Train” ma strukturę puzzli, jest rozsypaną układanką, której pełen obraz tworzy się w głowie widza. Akcja zbudowanego z pozornie niezależnych epizodów filmu rozgrywa się w podupadłym hotelu Arkada w Memphis w stanie Tennessee; rodzinnym mieście Elvisa Presleya. To tu zatrzymują się na chwilę bohaterowie opowieści: dwójka japońskich turystów, podróżująca śladami swoich muzycznych idoli; Włoszka, która w Stanach straciła męża, a także Amerykanka, która rozstała się właśnie ze swoim angielskim chłopakiem. Ich ścieżki przetną się na chwilę, a w tle rozlegnie się dźwięk wystrzału. Wszystkich nawiedzi też duch Elvisa. Zamiast unieśmiertelniającego kultu i miłości do idola widzimy jednak tylko jego rozpaczliwe pragnienie zmartwychwstania.
Jak zwykle u Jarmuscha nie chodzi o akcję, fabułę, konflikty. Przeciwnie - reżyser ostentacyjnie pokazuje brak konfliktów lub ich pozorność, nic-nie-dzianie-się lub dzianie się pozbawione znaczenia i puenty. W przeciwieństwie jednak do wcześniejszych filmów, w których najważniejsze były ludzkie czyny i gesty, głównym bohaterem „Mystery Train” jest czas, bowiem Jarmuscha fascynuje możliwość pokazywania w kinie symultaniczności wydarzeń. Za to podobnie, jak inne jego dzieła, także to imponuje obsadą złożoną z aktorów i gwiazd undergroundu. Na ekranie przecięły się więc ścieżki aktora Steve’a Buscemiego, Joe Strummera (lider The Clash), nowojorskiej reżyserki Sary Driver, performera i muzyka Screamin Jay Hawkinsa, czy legendy bluesa Rufusa Thomasa.
Kultowa czarna komedia Jarmuscha, której akcja rozgrywa się na amerykańskim Południu. Więzienną celę gdzieś w Nowym Orleanie dzielą trzej pechowcy: bezrobotny DJ Zack (Tom Waits), stręczyciel Jack (John Lurie) i pokerzysta Roberto (Roberto Benigni). W przeciwieństwie do ponurych towarzyszy, ten ostatni, z trudem dukający po angielsku dziarski Włoch pełen jest optymizmu i nadziei, choć po prawdzie nie ma ku temu żadnych przesłanek. I to właśnie on obmyśli plan ucieczki, która powiedzie bohaterów przez zdradliwe bagna Luizjany do zagubionej pośród nich gospody...
Amerykańskie Południe to obszar spenetrowany przez Tennesse Williamsa i amerykańskie „czarne” kryminały z lat czterdziestych. „Poza prawem” jawi się w tym kontekście, jako ostentacyjny anty-kryminał. Sam Jarmusch nazwał go zresztą komedią „neo-bit-noir”, bazującą na kontraście pomiędzy oczekiwaniami rutynowej percepcji, a ostentacyjną odmową ich spełniania. Na komediowy efekt pracuje także postać Roberto z jej włoskim temperamentem i językowymi lapsusami.
Oryginalny tytuł: „Down by Law” to wyrażenie slangowe, mające kilka znaczeń - być outsiderem; nie przejmować się niczym; być chłodnym, spokojnym, a wreszcie - być „poza prawem”. I bohaterowie Jarmuscha są „down by law” pod każdym względem!
Podczas podróży lotniczej aktorka Felicja wspomina czasy II wojny światowej. Zakochana w koledze z teatru, Wiktorze Rawiczu, ukrywała go przez niemal całą okupację, ciążył na nim bowiem wyrok śmierci.
Ekranizacja opowiadania Kazimierza Brandysa pod tym samym tytułem zrealizowana przez jednego z najwybitniejszych polskich reżyserów filmowych – Wojciecha Jerzego Hasa. „Jak być kochaną” oparty jest na monologach wewnętrznych głównej bohaterki. Wspomnienia Felicji przenoszą widzów nie tylko w brutalną rzeczywistość II wojny światowej, naznaczoną cierpieniem, grozą i lękiem, ale również w świat subtelnej, wrażliwej i kochającej młodej dziewczyny, która robi wszystko by uratować kochanego przez siebie i podziwianego mężczyznę.
Barbara Krafftówna stworzyła niezapomnianą i genialną kreację, którą należy uznać za jedną z najwspanialszych kobiecych ról w historii światowego kina.
reż. Jerzy Has
wyk. Barbara Krafftówna, Zbigniew Cybulski, Tadeusz Kalinowski, Zdzisław Maklakiewicz, Wieńczysław Gliński
“Amelia”. Opowieść o potędze spraw nieistotnych Ciężko jest czegoś szukać, gdy nie wie się, co to jest...
Amelia mieszka wprawdzie w Paryżu, ale żyje w swoim własnym świecie. Pracuje w kawiarni, wynajmuje mieszkanie. Życie wydaje się być dla niej nudne, ale generalnie jej pasuje. Z wyjątkiem tego, że jest samotna. Pewnego dnia Amelia odkrywa w swoim mieszkaniu stare pudełko ze skarbami z dzieciństwa i potajemnie zwraca je właścicielowi w średnim wieku. Zmienia to jego życie - i także jej życie. Od teraz wszystko się zmienia.
“Amelia” Jean Pierre Jeuneta (“Delicatessen”, “Miasto zaginionych dzieci”) była wielkim przebojem polskich kin na początku obecnego stulecia. Znany z oryginalnego stylu francuski twórca wykorzystał osobliwy charakter swojego filmowego pisma, by przedstawić wyjątkową historię młodej paryżanki szukającej miłości. Dzięki tej zabawnej i wzruszającej opowieści do gwiazd pierwszej wielkości francuskiego kina awansowała 24-letnia wówczas Audrey Tautou, której partneruje Mathieu Kassovitz.
“Amelia” zdobyła 4 francuskie Cezary, 2 nagrody BAFTA, nagrody publiczności (m.in. Europejskiej Akademii Filmowej, MFF Toronto,) oraz wiele wiele innych wyróżnień. Przede wszystkim zdobyła serca publiczności na całym świecie.
Kultowy film Jarmuscha, jeden z najwspanialszych filmowych portretów outsiderów. Rzecz o nudzie, alienacji i dryfowaniu przez życie, a nawet pochwał bierności – wszak bohaterowie tej opowieści ponoszą porażkę wówczas, gdy ulegną złudzeniu, że życie i kino wymagają zwrotów akcji.
„Inaczej niż w raju” to film drogi, którego bohaterami są szesnastoletnia emigrantka z Węgier, Eva (skrzypaczka i autorka piosenek, Eszter Balint), jej kuzyn Willie (John Lurie) i jego przyjaciel Eddie (Richard Edson). Po krótkim pobycie w Nowym Jorku Eva jedzie do ciotki w Clevland, a rok później - z braku lepszych zajęć - Willie i Eddie podążają jej śladem. Mają trochę wygranej na wyścigach forsy, ale że zimowe Cleveland nie ma do zaoferowania żadnych rozrywek, cała trójka wyrusza na Florydę. Tam sprawy przybierają kiepski obrót.
Jarmusch pokazuje ludzi żyjących „na poboczu”, a przy tym nie dramatyzuje na siłę ich losów, którymi rządzi przypadek. Dlatego też, wszystko, co (według klasycznych reguł dramaturgii) ważne – dzieje się w tym filmie niejako bez powodu. „Inaczej niż w raju” to film tkany z drobiazgów, „z niczego”, jak powiedział operator T om DiCillo. Minimalistycznej akcji towarzyszy chropowata muzyka Johna Luriego. Rozbrzmiewa też „I Put a Spell on You” Screamin’ Jay Hawkinsa - jedna z ulubionych piosenek Jarmuscha.
Premiera tego absurdalnego filmu nigdy nie miała miejsca. W Polsce. Dlatego robimy ją teraz, 50 lat po premierze światowej, bo w 1975 roku akurat graliśmy w kinach świetną „Ziemię obiecaną” Wajdy, a później już musieliśmy szybko lecieć do sklepu, by stanąć w kolejce po mięso. Nasi „przyjaciele” zza Buga też nie bardzo chcieli, żebyśmy pękali ze śmiechu. Nie było więc czasu i przestrzeni na polską premierę kinową pierwszego (czy tam drugiego – zależy, jak liczyć) filmu fabularnego Monty Pythona, grupy komików ze „zgniłego Zachodu”, którzy usiłowali przekonać cały świat, że konno można jeździć bez konia, a jedynie klekocząc skorupami kokosa.
Anglia, rok 932. Król Artur przemierza wioski i miasta, by znaleźć dzielnych wojowników, którzy do niego dołączą i zostaną Rycerzami Okrągłego Stołu. Poszukiwania obfitują w niebywałe przygody, ale w końcu Arturowi udaje się namówić pięciu rycerzy, aby mu towarzyszyli. Król pragnie dotrzeć z nimi do zamku Camelot. Niespodziewanie przemawia do niego sam Bóg i zleca mu inną misję – odszukanie Świętego Graala. Podczas wyprawy kompania zmierzy się z licznymi niebezpieczeństwami, jak francuscy szydercy, rycerze, którzy mówią „Ni”, latające krowy czy Krwiożerczy Królik.
Tytuł polski: Monty Python i Święty Graal. 50-lecie premiery (wersja 2K) Tytuł angielski: Monty Python and The Holy Grail 50th Anniversary (2K version) Język: angielski Napisy: polskie Wersja: 2K Scenariusz: Graham Chapman, John Cleese, Eric Idle, Terry Gilliam, Terry Jones, Michael Palin (grupa Monty Pythona) Reżyseria: Terry Gilliam, Terry Jones Obsada: Graham Chapman, John Cleese, Eric Idle, Terry Gilliam, Terry Jones, Michael Palin, Connie Booth, Carol Cleveland, Neil Innes, Bee Duffell, John Young, Rita Davies, Avril Stewart, Sally Kinghorn i in. Ograniczenie wiekowe: od 16 lat Czas trwania: 91 minut Kraj produkcji: Wielka Brytania Rok produkcji: 1975
„Prosta historia” to oparta na autentyczny wydarzeniach historia Alvina Straighta, który postanawia rozliczyć się i pogodzić z przeszłością. By spotkać się ze swoim schorowanym bratem wyrusza małym ciągnikiem do kosiarki w kilkusetmilową podróż przez całą Amerykę. Ten najmniej „lynchowski” z filmów Davida Lyncha, ale wciąż dowód jego wszechstronności i maestrii, to liryczna podróż w głąb ludzkiej duszy, przypowieść o istnieniu i przemijaniu, a także wzruszający portret człowieka u schyłku życia.
O swoim nietypowym filmie Lynch mówił następująco: Wiem, że ten film w niczym nie przypomina moich poprzednich. Ale ludzie w swoich wyborach często kierują się emocjami. Tak właśnie było ze mną. Scenariusz „Prostej historii” poruszył mnie do głębi. Zafrapował mnie zwłaszcza motyw przebaczenia.
Za rolę Alvina Straighta odtwarzający go 78-letni Richard Farnsworth zdobył nominacje do Oscara i Złotego Globu, a sam film został wyróżniony Europejską Nagrodą Filmową dla najlepszego filmu spoza Europy.
Film jest dostępny w odrestaurowanej wersji 4K.
Reżyseria: David Lynch
Występują: Richard Farnsworth, Sissy Spacek, Jane Galloway, Joseph A. Carpenter, Donald Wiegert
Dwa i pół dnia z życia Alliego Parkera, chłopaka, który nie skończył szkoły, nie pracuje, nie ma domu, i który mówi o sobie: „Jestem w pewnym sensie turystą... turystą na nieustających wakacjach”. Miejscem, które „zwiedza” podczas niekończących się włóczęg, jest Nowy Jork, a dokładnie jego „złe”, peryferyjne, zdegradowane dzielnice. Na swojej drodze Allie spotyka szaleńców, maniaków, outsiderów. Prowadzi z nimi krótkie rozmowy, załatwia drobne interesy i idzie dalej. Swojej dziewczynie mówi, że istnieją dwie przyczyny tych miejskich podróży: bezsenność i pragnienie ucieczki od samotności. Film Jima Jarmuscha jest portretem pokolenia postpunka. Allie się nie buntuje, lecz trzyma dystans; nie angażuje się, lecz obserwuje. Kamera Toma DiCillo wraz z bohaterem podąża wciąż do przodu, nigdy nie zawraca, nigdy nie rejestruje dwa razy tego samego miejsca ani postaci. W roli głównej Jarmusch obsadził Chrisa Parkera, wówczas szesnastolatka i członka ekskluzywnego punk klubu, CB GB-u. Na ekranie towarzyszą mu legendy nowojorskiego undergroundu: Eric Mitchell, Sara Driver czy John Lurie. „Nieustające wakacje” to pierwszy pełnometrażowy i zarazem w pełni autorski film Jima Jarmuscha. Jego budżet zamknął się w kwocie zaledwie 12 tysięcy dolarów.
"Nieustające wakacje" (USA, 1980, 80', reż. Jim Jarmusch)
“Mulholland Drive” wraca do kin w odrestaurowanej wersji 4K! Zanurz się w hipnotycznym śnie Davida Lyncha na nowo!
W zrealizowanej w 2016 roku ankiecie BBC Culture przeprowadzonej wśród 177 krytyków filmowych z całego świata, “Mulholland Drive” zostało uznane za najlepszy film XXI wieku.
Uwodzicielska i przerażająca wizja fabryki snów w Los Angeles Davida Lyncha to jedno z prawdziwych arcydzieł nowego tysiąclecia; opowieść o miłości, zazdrości i zemście jak żadna inna.
"Mulholland Drive" łączy w sobie elementy thrillera, noir i surrealistycznego kina. Fabuła skupia się na historii młodej kobiety, która traci pamięć po wypadku samochodowym na Mulholland Drive w Los Angeles. Z pomocą nowo poznanej przyjaciółki, próbuje odkryć swoją tożsamość, co prowadzi do serii zagadek, tajemniczych postaci i nieoczekiwanych zwrotów akcji.
reżyseria: David Lynch
aktorzy: Naomi Watts, Laura Elena Harring, Justin Theroux
Fascynująca, mroczna układanka mistrza onirycznej grozy – w oszałamiającej kopii 4K!
Wymykający się łatwemu zrozumieniu i prostym wytłumaczeniom, kinofilski hołd dla kina noir i twórczości wielkich reżyserów przeszłości, takich jak Alfred Hitchcock, Maya Deren czy Robert Aldrich, z wybitną ścieżką dźwiękową stworzoną przez Angelo Badalamentiego oraz Trenta Reznora.
Saksofonista Fred (Bill Pullman w jednej ze swoich najlepszych ról) i jego żona Renée (Patricia Arquette) zaczynają otrzymywać tajemnicze wiadomości i kasety VHS. Jedna z nich okazuje się zawierać nagranie muzyka stojącego nad rozczłonkowanym ciałem partnerki; wkrótce po jej odtworzeniu bohater zostaje aresztowany i skazany na śmierć za morderstwo. Kilka dni później okazuje się jednak, że w celi znajduje się zamiast niego skonsternowany młody mechanik Pete (Balthazar Getty). To dopiero początek dziwnych wydarzeń, zawijających się w filmową wstęgę Möbiusa.
reżyseria: David Lynch
aktorzy: Bill Pullman, Patricia Arquette, Balthazar Getty, Robert Blake
Fascynujący prequel kultowego „Miasteczka Twin Peaks”, w którym nie znajdziecie prostych odpowiedzi – jedynie kolejne tajemnice, symbole i zagadki.
W rzece Wind River zostaje znalezione ciało nieletniej pracownicy seksualnej, Teresy Banks. Agenci FBI Chester Desmond (Chris Isaak) i Sam Stanley (Kiefer Sutherland) rozpoczynają śledztwo wśród obojętnych i średnio pomocnych mieszkańców miasteczka Deer Meadow. Wkrótce potem jeden z nich znika bez śladu. W drugiej części filmu śledzimy ostatnie siedem dni z życia Laury Palmer (Sheryl Lee), coraz bardziej osaczanej i doprowadzanej do szaleństwa przez tajemniczego Boba. Dziewczyna powoli dochodzi do przerażającego przekonania, że za potworem może kryć się jej ojciec.
W odróżnieniu od pełnego humoru, grającego z konwencjami kryminału i telenoweli „Miasteczka Twin Peaks”, „Ogniu krocz ze mną” jest niezwykle mroczne i poważne – co początkowo odrzuciło wielu krytyków i fanów serialu. Z czasem jednak maestria i wyobraźnia Davida Lyncha zdobyły uznanie, szczególnie za sprawą sukcesu stworzonego po latach trzeciego sezonu, który rozbudził miłość nowej fali widzów.
Walczące o Złotą Palmę „Ogniu krocz ze mną” to pozycja obowiązkowa – jeden z najbardziej fascynujących filmów lat 90., który warto oglądać wielokrotnie, by odkryć wszystkie jego sekrety.
reżyseria: David Lynch
aktorzy: Sheryl Lee, Moira Kelly, David Bowie, Harry Dean Stanton, Ray Wise, Kyle MacLachlan
Jeśli myślisz, że znasz już wszystko – „The Room”, „Gliniarza samuraja”, a nawet „Ptakodemię” – przygotuj się na „Bad Black”, czyli ugandyjskie kino akcji wystrugane z plastikowych karabinów, wielkiej pasji i... całkowitego braku budżetu. Ten film to absolutny hit kultowej wytwórni Wakaliwood, działającej w dzielnicy Wakaliga w Kampali, gdzie kino tworzy się z miłości do akcji i czystej adrenaliny.
Opowieść zaczyna się jak klasyczne kino zemsty — sierota trafia na ulicę, dorasta w świecie przemocy i ostatecznie zostaje bezwzględną, lecz sprawiedliwą wojowniczką o imieniu Bad Black. Równolegle poznajemy białego lekarza z Ameryki, który przybywa do Ugandy, a po serii absolutnie nieprawdopodobnych zdarzeń... zostaje wyszkolony na komandosa przez kilkuletniego chłopca. W międzyczasie ktoś krzyczy „WAKALIWOOD!”, ktoś wybucha, a ktoś inny kopie salto przez płonący śmietnik. I wszystko to jest zagrane z pełnym zaangażowaniem – a jednocześnie z takim dystansem i radością, że trudno się nie śmiać.
To, co wyróżnia „Bad Black” na tle innych filmów klasy B, to autentyczna energia i unikalna forma. Cały film okraszony jest komentarzem tzw. Video Jokera – lokalnego lektora, który na bieżąco tłumaczy, żartuje i krzyczy rzeczy w stylu „ACTION IS COMING!” albo „SUPER COMMANDO!”. To nie żart – to element charakterystyczny dla ugandyjskich pokazów filmowych, gdzie seans przypomina wspólne wydarzenie z komentarzem na żywo. To właśnie ten głos staje się sercem filmu i czyni go tak wyjątkowym.
Nakręcony przez Isaaca Nabwanę (I.G.G.), samouka, który zbudował swoją wytwórnię z części komputerowych znalezionych na złomie i nauczył się montażu na starym laptopie, film jest świadectwem czystej kreatywności i niepowstrzymanej energii. Nie ma tu CGI z Hollywood – są za to efekty specjalne robione domowymi sposobami oraz sceny walki, w których dzieci grają dorosłych, a śrubokręt staje się bronią masowego rażenia.
Nie dajcie się zwieść wysokim ocenom na IMDb – to nie wynik jakości filmu, lecz czystej miłości widzów do jego uroczej amatorszczyzny. „Bad Black” nawet nie udaje, że jest dobry. On po prostu wie, że jest najlepszy w byciu najgorszym – i robi to z taką bezczelnością, autentycznością i radością, że nie da się nie kibicować każdemu ujęciu. Ten film nie tylko bawi – on przypomina, że kino może być tworzone wszędzie, przez każdego i z niczego.
reż. Nabwana I.G.G. akcja, komedia | Uganda | 2016 1 h 8 min język: angielski napisy: polskie
CZYM SĄ NAJLEPSZE Z NAJGORSZYCH? To pokazy różnorodnego kina klasy B – od starych, amerykańskich filmów sci-fi z kosmitami i latającymi spodkami wiszącymi na sznurkach, przez przebojowe kino akcji lat 80. z nieskazitelnymi bohaterami w ortalionowych dresach, po horrory z gumowymi potworami. Niskie budżety, absurdalne dialogi, kiepskie aktorstwo, nielogiczna fabuła, a także zaangażowanie i pasja autorów to tylko niektóre cechy wspólne najgorszych produkcji w historii kinematografii światowej, które prezentowane są na przeglądzie. Filmy Najlepsze z Najgorszych rozbudzają wśród widzą miłość do kina klasy B od 2015 roku. Dotychczas odbyło się kilkaset seansów i wydarzeń w ramach przeglądu. Pomysłodawczynią i programerką cyklu jest Monika Stolat, a organizatorem Nowa Aleksandria. Więcej: www.najlepszeznajgorszych.pl
Legendarny debiut Davida Lyncha w odnowionej kopii 4K: lęk i obrzydzenie jeszcze nigdy nie były tak prawdziwe!
Przepełniony surrealistyczną symboliką i godnymi Davida Cronenberga mutacjami ciała, tworzonymi za pomocą praktycznych efektów specjalnych, film przedstawia przerażający portret lęku przed dorosłością i ojcostwem. Oto dzieło, które zainspirowało „Lśnienie”, „Pi” i twórczość legendarnego H.R. Gigera!
Harry Spencer (magnetyczny Jack Nance) to drukarz na urlopie, zamieszkujący przerażające i zniszczone, surrealistyczne amerykańskie miasto. Podczas niepokojącej kolacji zapoznawczej z rodzicami swojej ukochanej, Mary X (Charlotte Stewart), dowiaduje się, że wybranka urodziła jego zdeformowane dziecko. Po długim czasie związku na odległość muszą się natychmiast pobrać i stworzyć rodzinę. Szybko okazuje się jednak, że macierzyństwo przerasta Mary, która opuszcza Harry’ego. Pozostawiony samotnie w nowej roli, Harry osuwa się w coraz bardziej surrealistyczne wizje z elementami musicalowymi.
Oniryczny język narracji, mnogość niewytłumaczonych znaków i wymykający się poznaniu mroczny spirytualizm sprawiają, że „Głowa do wycierania” jest najbardziej tajemniczym i otwartym na interpretacje obrazem Lyncha. Sam reżyser nazwał go „snem o mroku i niepokoju”. Choć początkowo krytycy i publiczność odrzucili film, nazywając go wręcz „powodującym wymioty bezguściem”, z czasem dzieło zyskało status kultowy. Obecnie „Głowa do wycierania” regularnie pojawia się na listach najlepszych filmów lat siedemdziesiątych i uchodzi za jedno z najważniejszych osiągnięć filmowego surrealizmu.
W 2004 roku film trafił do zbiorów słynnej amerykańskiej Biblioteki Kongresu* („The Library of Congress”) jako jedno z dzieł „kulturowo, historycznie lub artystycznie istotnych”, zaś w plebiscycie prestiżowego Online Film Critics Society z 2010 roku został uznany za drugi najlepszy debiut w historii kina — tuż za „Obywatelem Kane’em” Orsona Wellesa.
reżyseria: David Lynch
aktorzy: Jack Nance, Charlotte Stewart, Allen Joseph, Jeanne Bates
Teatr w teatrze i teatr w filmie – te dwie konwencje zastosowane przez reżyserkę okazały się zaskakująco świeże, a tekst Wyspiańskiego – aktualny.
"Aktorzy prowincjonalni", odsłaniającego kulisy pracy w teatrze, jego strukturę czy osobliwości, ale będącego również współczesną, niezwykle nośną interpretacją jednego z najtrudniejszych i najbardziej tajemniczych dramatów Stanisława Wyspiańskiego "Wyzwolenie". Monotonną codzienność zespołu teatralnego ożywia wiadomość o przyjeździe reżysera z Warszawy. Życiowa szansa dla najzdolniejszego aktora okazuje się dla reżysera zwyczajnym, kolejnym szczeblem na drodze do prawdziwej kariery
Reżyseria: Agnieszka Holland Obsada: Halina Łabonarska, Tadeusz Huk, Iwona Biernacka, Ewa Dałkowska Polska 1978, 104’
Oparta na prawdziwych wydarzeniach historia żyjącego w XIX wieku Anglika Johna Merricka.
Merrick nazywany "człowiekiem-słoniem" chorował na rzadki rodzaj zwyrodnienia kości, który powodował straszne zniekształcenia ciała. Pokazywany w cyrku wzbudzał sensację tłumów. Pewnego razu zainteresował się nim londyński lekarz Frederick Treves. Ta odrobina zainteresowania powoduje, że Merrick otwiera się przed lekarzem. Okazuje się, że jest człowiekiem wrażliwym i inteligentnym. Lekarz postanawia zająć się niezwykłym pacjentem. Merrick czuje jednak, że jest traktowany jak zwierzę...
W odrestaurowanej wersji 4K!
reżyseria: David Lynch
aktorzy: John Hurt, Anthony Hopkins, Sir John Gielgud, Anne Bancroft
Ostatni pełnometrażowy film zrealizowany przez Davida Lyncha i zarazem jedyny stworzony w Polsce z udziałem polskich twórców.
Historia aktorki Nikki Grace, która otrzymując rolę w nowej produkcji wchodzi w świat pełen tajemnicy, surrealizmu i pytań bez odpowiedzi do których David Lynch przyzwyczaił nas w swoich wcześniejszych produkcjach.
Oprócz hollywoodzkich gwiazd, jak Laura Dern i Jeremy Irons, w filmie wystąpili także polscy aktorzy, m.in. Karolina Gruszka i Krzysztof Majchrzak.
obsada. Laura Dern, Jeremy Irons, Harry Dean Stanton, Justin Theroux, Karolina Gruszka, Krzysztof Majchrzak, Kyle MacLachlan, Leon Niemczyk, Julia Ormond
Jeden z najbardziej niezwykłych polskich filmów kostiumowych. Przedziwne perypetie Alfonsa van Wordena podczas jego podróży do Madrytu, gdzie ma objąć służbę w gwardii walońskiej, są okazją do opowiadania – przez spotykane przez niego postaci – kolejnych intrygujących historii. Bohater kilkakrotnie w zagadkowy sposób powraca do punktu wyjścia – tajemniczej karczmy i jej upiornego otoczenia, by ponownie wyruszać w znane mu czasy i przestrzenie, jednak za każdym razem wypełnione innymi postaciami i widziane z innej perspektywy.
Jest to adaptacja XIX-wiecznej powieści Jana Nepomucena Potockiego, dzieła o losach równie skomplikowanych, co opowiedziana w nim historia, opublikowanym ponad 140 lat po śmierci autora. Jest jednym z najciekawszych przykładów narracji szkatułkowej, w której jedna historia prowadzi do drugiej, a z kolei ta do kolejnych, a wszystkie razem tworzą pełen obraz fabuły.
reż. Jerzy Has
obsada. Zbigniew Cybulski, Iga Cembrzyńska, Elżbieta Czyżewska, Gustaw Holoubek, Stanisław Igar
Film, w którym zmysłowa ulotność „Tamtych dni, tamtych nocy” przeplata się z subtelną wrażliwością „Córki”. W ramach sierpniowego spotkania Mikrofeminizacji zapraszamy na pokaz specjalny filmu "Słone lato".
Nazwiska prelegentów podamy wkrótce.
Reżyserski debiut Rebeki Lenkiewicz, współscenarzystki nagrodzonego Oscarem filmu „Ida”, oparty na bestsellerowej powieści Deborah Levy „Hot Milk” , przenosi nas na upalne wybrzeże południowej Hiszpanii. Stawia pytanie – gdzie kończy się miłość, a zaczyna powinność?
W rolach głównych znakomite aktorskie trio – legenda brytyjskiego kina Fiona Shaw, Vicky Krieps znana ze swoich ról w filmach „Nić widmo” i „W gorsecie” oraz Emma Mackey gwiazda kultowego serialu „Sex Education”.
VHS-owa bogini wraca, z mieczem, w bikini i bez litości
„Barbarzyńska nimfomanka w piekle dinozaurów” to tytuł, który brzmi jak żart... ale film istnieje naprawdę i zasługuje na swoją legendę.
W postapokaliptycznym świecie, gdzie dinozaury wróciły, ludzkość upadła, a zasady fizyki i logiki przestały obowiązywać, poznajemy dziką wojowniczkę, która przemierza skażone pustkowia. Pośród ruin, toksycznych bagien i prehistorycznych bestii czają się zmutowane kreatury, agresywne plemiona i cała galeria groteskowych przeciwników. Nasza bohaterka walczy nie tylko o przetrwanie, ale też o resztki człowieczeństwa w świecie, gdzie każdy dzień to pojedynek na śmierć i życie. Trochę fantasy, sporo lateksu i plastiku – wszystko w glorii niskiego budżetu, gumowych potworów i niepohamowanej wyobraźni.
Za kamerą stoi Brett Piper – specjalista od kina niskobudżetowego i efektów specjalnych robionych domowymi metodami, twórca takich VHS-owych legend jak „Mutant War” czy „Bacterium”.
„Barbarzyńska nimfomanka...” powstała w czasach, gdy wystarczył dobry tytuł i kilkanaście stworów z lateksu, by wejść na półki wypożyczalni. To film, który nigdy nie udawał, że jest czymś więcej niż kampową rozrywką – i może właśnie dlatego ma dziś fanów na całym świecie. Wpadnij na pokaz i przekonaj się, co się dzieje, gdy dinozaury spotykają barbarzyńską namiętność w najdziwniejszym piekle popkultury.
tytuł oryginalny: A Nymphoid Barbarian in Dinosaur Hell przygodowy, fantasy, sci-fi | USA | 1990 reż. Brett Piper 1 h 22 min język: angielski napisy: polskie
CZYM SĄ NAJLEPSZE Z NAJGORSZYCH? To pokazy różnorodnego kina klasy B – od starych, amerykańskich filmów sci-fi z kosmitami i latającymi spodkami wiszącymi na sznurkach, przez przebojowe kino akcji lat 80. z nieskazitelnymi bohaterami w ortalionowych dresach, po horrory z gumowymi potworami.
Niskie budżety, absurdalne dialogi, kiepskie aktorstwo, nielogiczna fabuła, a także zaangażowanie i pasja autorów to tylko niektóre cechy wspólne najgorszych produkcji w historii kinematografii światowej, które prezentowane są na przeglądzie. Filmy Najlepsze z Najgorszych rozbudzają wśród widzą miłość do kina klasy B od 2015 roku. Dotychczas odbyło się kilkaset seansów i wydarzeń w ramach przeglądu. Pomysłodawczynią i programerką cyklu jest Monika Stolat, a organizatorem Nowa Aleksandria.
Jeden z najgłośniejszych debiutów w
historii polskiego kina, wyróżniony nagrodą FIPRESCI na Festiwalu w Wenecji i
nominacją do Oscara.
Znany dziennikarz sportowy Andrzej jedzie z żoną Krystyną na
jednodniowy rejs jachtem. Zabiera na pokład młodego autostopowicza którego
stara się olśnić swoją pozycją materialną, doświadczeniem życiowym i żoną. Na
pozerstwo dziennikarza chłopak odpowiada gniewem, a atmosfera coraz bardziej
gęstnieje.
Rez. Roman Polański aktorzy: Leon Niemczyk, Jolanta Umecka, Zygmunt Malanowicz
VHS-owa bogini wraca, z mieczem, w bikini i bez litości
„Barbarzyńska nimfomanka w piekle dinozaurów” to tytuł, który brzmi jak żart... ale film istnieje naprawdę i zasługuje na swoją legendę.
W postapokaliptycznym świecie, gdzie dinozaury wróciły, ludzkość upadła, a zasady fizyki i logiki przestały obowiązywać, poznajemy dziką wojowniczkę, która przemierza skażone pustkowia. Pośród ruin, toksycznych bagien i prehistorycznych bestii czają się zmutowane kreatury, agresywne plemiona i cała galeria groteskowych przeciwników. Nasza bohaterka walczy nie tylko o przetrwanie, ale też o resztki człowieczeństwa w świecie, gdzie każdy dzień to pojedynek na śmierć i życie. Trochę fantasy, sporo lateksu i plastiku – wszystko w glorii niskiego budżetu, gumowych potworów i niepohamowanej wyobraźni.
Za kamerą stoi Brett Piper – specjalista od kina niskobudżetowego i efektów specjalnych robionych domowymi metodami, twórca takich VHS-owych legend jak „Mutant War” czy „Bacterium”.
„Barbarzyńska nimfomanka...” powstała w czasach, gdy wystarczył dobry tytuł i kilkanaście stworów z lateksu, by wejść na półki wypożyczalni. To film, który nigdy nie udawał, że jest czymś więcej niż kampową rozrywką – i może właśnie dlatego ma dziś fanów na całym świecie. Wpadnij na pokaz i przekonaj się, co się dzieje, gdy dinozaury spotykają barbarzyńską namiętność w najdziwniejszym piekle popkultury.
tytuł oryginalny: A Nymphoid Barbarian in Dinosaur Hell przygodowy, fantasy, sci-fi | USA | 1990 reż. Brett Piper 1 h 22 min język: angielski napisy: polskie
CZYM SĄ NAJLEPSZE Z NAJGORSZYCH? To pokazy różnorodnego kina klasy B – od starych, amerykańskich filmów sci-fi z kosmitami i latającymi spodkami wiszącymi na sznurkach, przez przebojowe kino akcji lat 80. z nieskazitelnymi bohaterami w ortalionowych dresach, po horrory z gumowymi potworami.
Niskie budżety, absurdalne dialogi, kiepskie aktorstwo, nielogiczna fabuła, a także zaangażowanie i pasja autorów to tylko niektóre cechy wspólne najgorszych produkcji w historii kinematografii światowej, które prezentowane są na przeglądzie. Filmy Najlepsze z Najgorszych rozbudzają wśród widzą miłość do kina klasy B od 2015 roku. Dotychczas odbyło się kilkaset seansów i wydarzeń w ramach przeglądu. Pomysłodawczynią i programerką cyklu jest Monika Stolat, a organizatorem Nowa Aleksandria.
Wojciech J. Has, adaptując opowiadania Schulza, zdołał nie tylko podołać karkołomnemu zadaniu przełożenia na język filmu specyficznej poetyki prozy pisarza, ale także stworzył dzieło na wskroś oryginalne, znakomicie oddające atmosferę i klimat tej niezwykłej literatury.
W surrealistycznej scenerii dokonujemy wraz z bohaterem próby powrotu w świat dzieciństwa – do małego miasteczka, gdzieś na wschodnich kresach. Ten niezwykły świat wypełniają zjawy i majaki, ożywają figury woskowe z panopticum, pojawiają się postacie historyczne i zmaterializowane fantomy wyobraźni bohatera. Ta fantastyczna autobiografia napisana prozą, ale zawierająca pierwiastek najczystszej poezji, znalazła w wizji Hasa godny i prawdziwie oryginalny odpowiednik.
Obsada: Henryk Boukołowski, Bożena Adamek, Mieczysław Voit, Tadeusz Kondrat, Halina Kowalska, Seweryn Dalecki, Irena Orska, Filip Zylber, Gustaw Holoubek, Ludwik Benoit, Jan Nowicki
Nadciąga koniec Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Mówią o tym wszystkie znaki na niebie, ziemi i na… ekranie. W kinie Wolność dochodzi do niecodziennego incydentu: w czasie seansu filmu Jutrzenka aktorzy odmawiają grania swoich ról i zaczynają zwracać się bezpośrednio do widzów. Gorszą ich, rozśmieszają, podjudzają. Coraz więcej ludzi gromadzi się wokół budynku. Władze są zaniepokojone: co się stanie, jeśli aktorzy w innych filmach postąpią tak samo i bunt obejmie całe polskie kino, a następnie – publiczność w całym kraju? Na miejsce przybywa doświadczony, cyniczny cenzor. Jednak i w nim coś zaczyna się zmieniać: pękać, kruszyć, otwierać. Okazuje się człowiekiem zagubionym i nieszczęśliwym, takim, który tęskni za czymś lepszym. Alegoryczny film Wojciecha Marczewskiego opowiada o potrzebie wolności, której nie jest w stanie stłamsić żaden reżim.
reż. Wojciech Marczewski
Janusz Gajos, Zbigniew Zamachowski, Teresa Marczewska, Piotr Fronczewski, Władysław Kowalski
